اثربخشي روايت‌درماني بر نگراني از بدريختي بدن و خودكارآمدي ادراك‌شده دانش‌آموزان دختر مبتلا به چاقي و اضافه وزن

هدف پژوهش حاضر تعيين اثر بخشي روايت درماني بر نگراني از بدريختي بدن و خودكارآمدي ادراك شده دانش آموزان دختر مبتلا به چاقي و اضافه وزن بود. در اين پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون همراه با پيگيري ۳۰ دانش آموزان مبتلا دوره متوسطه دوم مدارس شهرستان جلفا با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه قرار گرفتند. اعضاي گروه آزمايش درمان مختص خود را در ۸ جلسه ۱/۵ ساعته دريافت كردند ابزارهاي اندازه گيري سياهه نگراني از تصوير بدن و پرسشنامه خودكارآمدي شرر بودند. نتايج آزمون تحليل واريانس آميخته با اندازه گيري مكرر نشان داد كه در پس آزمون نمره نگراني از بدريختي بدن گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل كاهش يافته و نمره خودكارآمدي ادراك شده گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل بيشتر شده است همچنين نتايج نشان داد كه در مرحله پيگيري اثر روايت درماني بر نگراني از بدريختي بدن و خودكارآمدي ادراك شده ماندگار است. طبق نتايج به دست آمده ميتوان ،گفت روايت درماني ميتواند به عنوان روشي موثر در كاهش نگراني از بدريختي بدن و افزايش خودكارآمدي ادراك شده دانش آموزان دختر مبتلا به چاقي و اضافه وزن مورد استفاده قرار گيرد.