ارتباط طرحواره‌‌هاي مقابله با استرس و فضايل در عمل با پريشاني روانشناختي در دوره همه‌‌گيري كرونا: نقش ميانجي تاب‌‌‌‌آوري

از زمان همه‌‌گيري كرونا، مطالعات مختلفي به بررسي اثرات روانشناختي و جسماني اين بيماري پرداخته‌‌اند و عوامل متعددي را در بروز، افزايش و كاهش پريشاني روانشناختي حاصل از اين اپيدمي‌‌ دخيل دانسته‌‌اند. اين پژوهش با هدف تعيين رابطه طرحواره‌‌‌‌هاي مقابله با استرس، فضايل در عمل و تاب‌‌‌‌آوري با پريشاني روانشناختي در دوره همه‌‌‌‌گيري كرونا انجام شد. تعداد 200 دانشجو (137 زن و 63 مرد) بين سنين 20 تا40 سال به شيوه در دسترس انتخاب شدند و به سياهه‌‌‌‌هاي طرحواره‌‌‌‌هاي مقابله با استرس (CSI-R)، فضايل در عمل (VIA)، تاب‌‌آوري كونور و ديويدسون (CD-RISC) و پريشاني روانشناختي كسلر (K-10) به‌‌صورت آنلاين پاسخ دادند. يافته‌‌ها نشان داد كه نقش ميانجي تاب‌‌‌‌آوري در رابطه بين طرحواره‌‌هاي مقابله با استرس و پريشاني روانشناختي معنادار مي‌‌باشد. همچنين ارتباط طرحواره‌‌‌‌هاي مقابله با استرس با فضايل در عمل معنادار بود. ارتباط معناداري ميان فضايل در عمل با پريشاني روانشناختي به‌‌دست نيامد. نتيجه پژوهش حاضر حاكي از آن است كه در دوره‌‌هاي فشار و بحران مانند دوره همه‌‌گيري كرونا، در كاهش ميزان پريشاني روانشناختي افراد، برنامه‌‌هاي مبتني بر ارتقاي تاب‌‌آوري بر برنامه‌‌هاي تغيير طرحواره‌‌هاي مقابله با استرس و برنامه‌‌هاي ارتقاي فضايل مثبت ارجحيت دارند.