رابطه ويژگي‌هاي شخصيتي سالمندان با سالمندآزاري

اهداف هدف از پژوهش حاضر، بررسي رابطه بين 5 عامل بزرگ شخصيت (برون‌گرايي، روان‌رنجورخويي‌، مقبوليت، وظيفه‌شناسي و گشودگي نسبت به تجربه) و سالمندآزاري بود. مواد و روش ها در مطالعه مقطعي حاضر، 304 سالمند (60 سال و بالاتر) به روش نمونه‌گيري در دسترس بر اساس ملاك‌هاي ورود به مطالعه از ميان سالمندان مراجعه‌كننده به مراكز بهداشتي و درماني شهرستان مرند در سال 1400 انتخاب شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از ابزار سالمندآزاري والك (HS-EAST) و پرسش‌نامه 10 آيتمي شخصيت (TIPI) بهره گرفته شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 23 با آزمون‌هاي تي‌تست و مجذور كاي و رگرسيون لجستيك تجزيه‌و‌تحليل شد. يافته ها ميانگين سني شركت‌كنندگان 7/7±70/5 سال با توزيع جنسي تقريباً مساوي بود. در ميان سالمندان مطالعه‌شده، شيوع سالمندآزاري ۲/۳۴ درصد محاسبه شد. نتايج رگرسيون لجستيك حاكي از آن بود كه ۵ عامل بزرگ ‌شخصيت، به خصوص وظيفه‌شناسي پايين، برون‌گرايي پايين، مقبوليت پايين، روان‌رنجور‌خويي بالا بعد از كنترل متغير‌هاي جنس، سن، وضعيت تأهل، وضعيت مسكن، سطح تحصيلات، وضعيت اشتغال و ابتلا به بيماري مزمن به طور معناداري سالمندآزاري را پيش‌بيني مي‌كند x^2=76/64(  12=P 0/001, df). نتيجه گيري بر اساس يافته‌هاي پژوهش حاضر، پيشنهاد مي‌شود در برنامه‌هاي غربالگري و شناسايي زودهنگام سالمندان در معرض خطر سالمندآزاري به ۵ عامل بزرگ شخصيت توجه بيشتري معطوف شود.