بررسي خطاب واژه‌ها و عبارات خطاب در متن‌هاي گفتگومحور اشعار گيلكي شيون فومني

هدف اصلي اين تحقيق بررسي خطاب واژه ها در منظومه ‌هاي گيلكي شيون فومني براساس رويكرد گفت‌وگومحوري به‌ عنوان محور اصلي است كه باتوجه به بافت، موقعيت، جنسيت، سن، طبقه و منزلت اجتماعي افراد به ‌صورت ‌هاي مختلف نظير ضماير خطاب، القاب خويشاوندي، گروه هاي اسمي و عبارات توصيفي ساخت بندي شده ‌اند. اين عبارات توصيفي شامل خطاب ‌واژه ‌هاي مذهبي، صميمانه، احترام ‌آميز، استعاري و كنايي، تابو و دشواژه، طنزآميز، تمسخرآميز و توهين ‌آميز و دشنام آمده و لحن ‌هاي گوناگون را پديد آورده‌است. توصيفات او از فضاي سرسبز گيلان كه با انواع لحن ها در منظومه هايش آمده، در كنار عواملي همچون استفاده از زبان و واژگان محاوره، اصطلاحات، تعبيرات و ضرب المثل هاي گيلكي، داستاني بودن، حسن تعبير، تنوع و تحرك سبب پديد آمدن انواع لحن ها در به كارگيري خطاب واژه ها و عبارات خطاب مي ‌شود. روش تحقيق براساس نظريۀ زبان ‌شناسان اجتماعي همچون براون، وارداف و پاركينسون و به‌شيوۀ تحليل محتوا در اشعار گفت‌وگومحور گيلكي شيون فومني است. نتايج تحقيق نشان مي ‌دهد كه كاربرد خطاب ‌واژه ‌ها در اشعار گفت‌وگومحور با لحن ‌هاي توصيه اي، هشدار و تهديد بيشترين ميزان بسامد و بعدازآن لحن هاي طنز و تمسخرآميز و توهين و دشنام در جايگاه دوم و سوم بيشترين ميزان كاربرد را به ترتيب دارا هستند و در نهايت لحن ‌هاي خوفناك و تعجبي و شگفتي كمترين ميزان فراواني را دارند.