اثربخشي آموزش مهارت‌هاي زندگي مبتني بر ذهن‌آگاهي بر رابطه والد فرزندي والدين كودكان كم‌توان ذهني آموزش‌پذير: يك مطالعه راهنما

زمينه و هدف: امروزه اهميت كيفيت زندگي در كودكان كم توان ذهني مورد توجه روزافزون قرار گرفته است. با توجه به نقش والدين در بهبود كيفيت زندگي كودكان كم‌توان ذهني، پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش مهارت‌هاي زندگي مبتني بر ذهن‌آگاهي بر رابطه والد فرزندي والدين كودكان كم‌توان ذهني آموزش‌پذير انجام شد. روش و مواد: روش پژوهش، نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش والدين كودكان كم‌توان ذهني بودند كه در سال تحصيلي 1400-1399 در شيراز مشغول به تحصيل بودند و بر مبناي سن و سطح تحصيلات همتا شدند. نمونه پژوهش 30 نفر از والدين داراي فرزند كم‌توان ذهني بودند كه به صورت در دسترس انتخاب شدند و به‌شكل تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه، هر گروه 15 نفر قرار گرفتند. آموزش به صورت حضوري به مدت هشت جلسه دوساعته، در هر هفته يك جلسه و با رعايت پروتكل‌هاي بهداشتي برگزار شد. داده هاي پژوهش با استفاده از پرسشنامه رابطه والد فرزند گردآوري شد و با استفاده از تحليل كواريانس چند متغيري و تك متغيري و با استفاده از نرم افزارSPSS-22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ميانگين (انحراف معيار) حل تعارض گروه آزمايش از (6.1) 47.6 در پيش‌آزمون به (8.2) 51.9 در پس آزمون افزايش يافت (0.001P=). همچنين ميانگين (انحراف معيار) پذيرش فرزند گروه آزمايش از (4.5) 36.9 در پيش‌آزمون به (5.9) 41 در پس آزمون افزايش يافت (0.001P=). در گروه گواه نمرات پذيرش فرزند و حل تعارض در پيش آزمون و پس آزمون تفاوتي نداشت. همچنين نتايج تحليل كوريانس تك متغيري نشان داد كه بين ابعاد رابطه والد و فرزند دو گروه گواه و آزمايش در مرحله پس‌آزمون تفاوت معناداري وجود دارد (0.001 P). نتيجه گيري: مطالعه نشان داد آموزش مهارت‌هاي زندگي مبتني بر ذهن‌آگاهي، موجب افزايش پذيرش فرزند و حل تعارض در والدين كودكان كم‌توان ذهني آموزش‌پذير شد. لذا استفاده از اين مداخله در حوزه براي خانواده هاي داراي كودكان كم‌توان ذهني سودمند به نظر مي رسد.