ارزيابي آزمايشگاهي ترك خوردگي حرارتي در قير و مخلوط آسفالتي اصلاح شده با نانو سيليكا

اصلاح قير با استفاده از افزودني‌ها يكي از راه‌هاي بهبود خصوصيات و مشخصات عملكردي قير و مخلوط آسفالتي مي‌باشد. نانو مواد ازجمله جديدترين فناوري‌هاست، كه در علوم مختلف به سرعت در حال پيشرفت است. مزاياي فراوان اين فناوري سبب گرديده كه محققان حوزه روسازي آن را در بهبود خصوصيات مخلوط آسفالتي مورد استفاده قرار دهند. ترك‌خوردگي حرارتي يكي از متداول‌ترين خرابي‌ها در راه‌ها مي‌باشد. با توجه به وجود ارتباط خرابي خستگي و شيارشدگي در قير و مخلوط آسفالتي در دماهاي مياني و بالا و فقدان مطالعات در زمينه ترك خوردگي حرارتي در دماي پايين، ارزيابي ارتباط بين پارامترهاي ترك خوردگي حرارتي در قير و مخلوط آسفالتي حائز اهميت مي‌باشد. بدين منظور از تست رئومتر تيرچه خمشي (BBR) براي قيرها و تست نيم دايره خمشي SCB)) براي آسفالت استفاده شد. هدف اين تحقيق بررسي رفتار قير و مخلوط آسفالتي اصلاح شده با نانو سيليكا مي‌باشد. نتايج حاكي از بهبود مقاومت مخلوط آسفالتي اصلاح شده با نانواكسيد سيليكا در‌ برابر ترك خوردگي و مدول برجهندگي حدود 1.6 و 1.4 برابر بود. شاخص مرنبط با حساسيت رطوبتي مخلوط هاي آسفالتي نيز حدود 7% نسبت به نمونه شاهد افزايش داشت. با اين حال نتايج تست قير حاكي از كاهش عملكرد قيرهاي اصلاح شده با نانو سيليكا در دماهاي پايين دارد. نتايج چقرمگي در تست SCB براي مخلوط آسفالتي با نتايج تست BBR در قير همخواني دارد. پيوندهاي كششي تست FTIR و افزايش سفتي در مخلوط آسفالت از عوامل تاثيرگذار در بهبود رفتار قيرهاي اصلاح‌شده با نانوسيليكا نسبت به نمونه شاهد مي‌باشد.