ارتباط شاخص‏هاي شيميايي قير با عملكرد خستگي و ترميم مخلوط آسفالتي بازيافتي با استفاده از روغن ضايعاتي و پليمر

مخلوط هاي آسفالتي بازيافتي بعلت پيرشدگي از اجزاي مولكولي سنگين بيشتري تشكيل يافته كه قابليت تحرك مولكولي و ترميم آسفالت را كاهش ميدهد. استفاده از مواد جوانساز كه داراي اجزاي مولكولي سبك بوده ، مي تواند در بهبود خصوصيات خستگي و ترميم شوندگي ، و همچنين استفاده از پليمر جهت جلوگيري از پديده شيار شدگي مخلوطهاي آسفالتي در دماي بالا مي تواند موثر باشد در اين پژوهش رفتار خستگي و ترميم مخلوط آسفالتي بازيافتي با استفاده از روغن ضايعاتي و پليمر استايرن بوتادين استايرن مورد ارزيابي قرار گرفت. جهت بررسي آناليز شيميايي از روش كروماتوگرافي و براي انجام رفتار خستگي و ترميم مخلوط آسفالتي از آز تير خمش چهار نقطه اي (4PBBT) استفاده شد. نتايج آزمايشات خستگي نشانداد كه روغن و تركيب روغن و پليمر بترتيب باعث افزايش 6 و 3.5 برابري عمر خستگي مخلوط بازيافتي شده است. آناليز همبستگي بين اجزاي شيميايي و عمر خستگي و ترميم مخلوط هاي آسفالتي نشان ميدهد كه بين ميزان ترميم شوندگي و مقادير شاخص هاي شيميايي قير ارتباط معناداري وجود دارد. در اين خصوص ميزان همبستگي پارامترهاي شيميايي شامل شاخص كلوئيدي Ic ، مجموع مولكولهاي سنگين قير يعني آسفالتين باضافه رزين ، و همچنين نسبت اجزاي سبك يعني نسبت اشباع كننده به آروماتيك و همچنين مقدار ترميم شوندگي در سطح كرنش 400 ميكرو استرين بترتيب برابر 0.967 ، 0.943 ، و 0.979 بود. براساس نتايج، هرچه مقدار اجزاي سنگين قير شامل آسفالتين و رزين در مخلوط آسفالتي بيشتر شود وزن مولكولي آسفالت افزايش يافته و توانايي ترميم شوندگي كم مي شود. افزودن موادي كه اجزاي سبك ( آروماتيك ) بيشتري دارندبه خصوص روغن در افزايش ترميم شوندگي آسفالت بسيار مهم است. عمر خستگي مخلوط هاي آسفالتي ارتباط معني داري باشاخص كلوئيدي نداشت.