بررسي تأثير استفاده از پودربتن بازيافتيِ ضايعات ساختماني بر عملكرد آسفالت حفاظتي لايه‌نازك (اسلاري سيل)

باتوجه‌به اهميت جاده‌ها و بزرگراه‌ها به‌عنوان يك عضو حياتي از اقتصاد كشورها كه براي جابه‌جايي مسافر و كالا مورداستفاده قرار مي‌گيرند، مسئله نگهداري و مديريت آن‌ها همواره يكي از مهم‌ترين و بنيادي‌ترين اصول زيربنايي كشورها است. كاربرد آسفالت‌هاي حفاظتي به‌عنوان يك اقدام پيشگيرانه در تعمير و نگهداري روسازي‌ها در ايران و جهان به شكل قابل چشمگيري رواج يافته است. در عصر حاضر، يكي از مشكلات بزرگ زيست‌محيطي ايجاد شده، توليد قابل‌توجهي ضايعات ساختماني (CW) مي‌باشد. استفاده از CW قابل بازيافت در روسازي‌ها مي‌تواند به حفظ مواد تجديدناپذير و درعين‌حال كاهش مشكلات زيست‌محيطي كمك كند. هدف اصلي اين مطالعه، بررسي به‌كارگيري پودربتنِ بازيافتيِ ضايعاتِ ساختماني (RWCP) در طرح اختلاط آسفالت حفاظتي لايه‌نازك (اسلاري سيل) در مقايسه با فيلر معدني (MF) است. براي اين منظور آزمايش‌هاي چسبندگي مرطوب، سايش در شرايط مرطوب، بارگذاري چرخ جابه‌جايي و بارگذاري چرخ چسبندگي ماسه در پنج تركيب مختلف شامل RWCP0+MF100، RWCP25+MF75، RWCP50+MF50، RWCP75+MF25 و RWCP100+MF0، بر اساس وزن كل فيلر انجام شده است و در ادامه با استفاده از شبكه‌هاي عصبي مصنوعي (ANNs )، همبستگي و دقت نتايج آزمايشگاهي مخلوط‌هاي آسفالت حفاظتي لايه‌نازك حاوي پودر بتن بازيافتيِ ضايعات ساختماني، بررسي گرديد. نتايج نشان داد كه مخلوط RWCP100+MF0 با قير باقيمانده 9 درصد، چسبندگي مرطوب، سايش، جابه‌جايي عمودي و جانبي را به ترتيب در حدود 27، 24، 28 و 20 درصد بهبود داده است. از مهم‌ترين دلايل جايگزيني فيلرِ RWCP، دارابودن اشكال نامنظم و سطوح ناهموار و خشن‌تر و درصد بالاي CaO و SiO2 است كه موجب بهبود عملكرد آسفالت حفاظتي لايه‌نازك مي‌شود.