بررسي راهبرد هاي تصميم در برجام بر مبناي سازوكار تئوري بازي ها

هدف: در اين پژوهش استراتژي هاي تصميم گيرندگان داخلي و خارجي در برجام با استفاده از نظريه بازيها بررسي مي شود. روش‌شناسي پژوهش: تصميمات اتخاذ شده توسط سه شخصيت مرتبط در برجام شامل، رهبري ايران، دولت ايران و گروه (1+5) با استفاده از نظريه بازيها شبيه سازي و بر مبناي ساز و كار تئوري بازيها تحليل و بررسي شده است. در بخش بيان مسله، اصولي پذيرفته مي شود و بر اساس آن بازي طراحي مي شود. براي ارزش دهي به پيامدهاي بازي از روش AHP استفاده شده است. نرخ ناسازگاري پايين محاسبه شده براي اين روش، نتايج ارزش دهي را قابل قبول توصيف نموده است. ورود به مذاكرات در قالب بازي ايستا با اطلاعات كامل بيان شده است و فرآيند توافق دو جانبه بصورت بازي پويا نشان داده شده است. يافته‎ها: از دو جنبه به بازي پرداخته شده است، در بخش پيش بازي ماهيتا ورود يا عدم ورود به مذاكرات بررسي شده است. بررسي فرآيند بازي نشان مي دهد ورود به مذاكرات يك رفتار راهبردي براي ايران و گروه (1+5) است. اما در بازي اصلي كه استراتژي ها براي تصميم گيري بررسي مي شود. نشان داده شده است اعتماد بدون تضمين، نتيجه بازي را از شكل برد- برد به برد-باخت تغيير مي دهد.اصالت/ارزش افزوده علمي: درخصوص برجام نگرش هاي متنوعي وجود دارد، در اين پژوهش فارغ از نگرش ها و و نظريه هايي كه تاكنون به آن پرداخته شده است، يك مدل رياضي كه داراي ساختار راهبردي ميباشد پيادهسازي شده است كه توانسته است محاسبات عددي را براي استدلال در مفهومي كه ذاتا استنباطي است بكار گيرد.