بررسي راندمان انتقال آب و ارائه راهكار جهت كاهش تلفات آب در كانالت‌هاي شبكۀ آبياري ساحل چپ شهرستان رامشير

در شرايط اقليم خشك و نيمه خشك ايران و بخصوص خشكسالي هاي متوالي سال هاي اخير، جلوگيري از تلفات آب به عنوان منبع ملي، داراي اهميت فوق العاده‌اي است. اجرا شبكه‌هاي آبياري با راندمان بالا وافزايش راندمان انتقال درشبكه هاي موجودازجمله راهكارهاي لازم مي‌باشد. هدف از اين تحقيق بررسي علل هدررفت آب و پايين بودن راندمان انتقال آب شبكه آبياري و زهكشي ساحل چپ رامشيرمي‌باشد. براي اين هدف راندمان انتقال آب تعداد5 بازه ازكانالت دربلوك B آن شبكه به‌عنوان نمونه انتخاب گرديد.در ميان كانالت‌هاي موردبررسي،برخي از آ‌ن‌ها داراي مشكل سريز آب دربدنه بودند.ميزان راندمان انتقال ونيز تلفات آب براي هر مقطع با توجه به شرايط بهره‌برداري درفصل زمستان و تبخيرناچيز بااستفاده روش دبي ورودي– خروجي تعيين گرديد.بررسي هاي ميداني نشان دادكه سرريز شدن آب ازلبه كانالت ها مهمترين عامل هدررفت آب  مي باشد بطوري كه راندمان انتقال آب دركانالت‌هاي فاقدمشكل سرريز بين 88.40 تا 89.2 درصدودركانالت هاي داراي مشكل سرريز آب ازبدنه بين63.7 تا 71.5 درصد مي‌باشدكه اين ميزان كاهش راندمان انتقال آب موجب هدررفت آب به ميزان 337416 متر مكعب دريك فصل آبياري درشبكه موردمطالعه شده است.از جمله عوامل مهم سرريز شدن آب،نهشته شدن رسوب در بستركانالت هاتشخيص داده شدكه منجر به افزايش زبري،كاهش سطح مقطع جريان ودر نتيجه افزايش عمق آب دردبي طراحي مي گردد.دلايل عمده رسوبگذاري در تعدادي ازكانالت ها، شيب نامناسب آن‌ها با توجه به رسوبي بودن جريان رودخانه مي باشد.محاسبات هيدروليكي نشان مي دهدكه با توجه به شيب بستراين كانالت ها، ضروري است تاازورودرسوبات باقطربزرگتر از1ميلي متر به كانالت هاجلوگيري شود.