بررسي عوامل مؤثر بر پراكنده‌رويي شهر و تأثير آن بر زيست‌پذيري در كلان‌شهر اهواز

در حال حاضر يكي از موارد تمام شهرهاي كشور، رشد شهرنشيني و تلاش براي داشتن شهرهاي زيست‌پذير است. اين رشد و گسترش كالبدي شهر نتوانسته با شاخص‌هاي زيست‌پذيري شهري هماهنگ شود و اين عدم‌هماهنگي در رشد كالبدي شهر باعث ايجاد محلات برنامه‌ريزي‌نشده و عدم‌تعادل در مناطق شهري براي بهره‌برداري از منابع محيط‌زيستي و كمبود خدمات‌رساني شده است و در ابعاد مختلف نمود پيدا كرده است كه يكي از اين ابعاد فشار بر محيط‌زيست و كاهش زيست‌پذيري شهري بوده است و مديريت شهري را براي ادارۀ آن با چالش‌هاي متعددي روبه‌رو كرده است. به‌همين‌منظور پژوهش حاضر با هدف بررسي عوامل مؤثر بر پراكنده‌رويي شهري و تأثير آن بر زيست‌پذيري در كلان‌شهر اهواز تدوين شده است. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و ازنظر روش، توصيفي-تحليلي است.مطابق با نتايج حاصل، مناطق 2 و 3 ازلحاظ نظارت بر كيفيت خدمات شهري در سطح زيست‌پذيري كم و ديگر مناطق شهر اهواز در وضعيت زيست‌پذيري خيلي كم قرار گرفته‌اند. مناطق 2 و 3 شهر اهواز ازلحاظ مشكلات زيست‌محيطي در وضعيت زيست‌پذيري متوسط، مناطق 1 و 4 زيست‌پذيري كم و ديگر مناطق در وضعيت زيست‌پذيري خيلي كم قرار گرفته‌اند. ازلحاظ اثر پراكنده‌رويي شهري بر كاهش امنيت به 4 سطح زيست‌پذيري خيلي كم (مناطق 5، 6 و 7)، زيست‌پذيري كم (4 و 8)، زيست‌پذيري متوسط (منطقۀ 1) و زيست‌پذيري زياد (مناطق 2 و 3) تقسيم ‌شده‌اند. براساس كاربري‌هاي عمومي شهري، مناطق شهر اهواز به دو دسته زيست‌پذيري كم و خيلي كم تقسيم‌ شده‌اند و مناطق 1، 2 و 3 نسبت‌به ديگر مناطق، از وضعيت بهتري برخوردار هستند. ازلحاظ تضعيف هويت و منظر شهري، مناطق 2 و 3 ازلحاظ زيست‌پذيري در طيف متوسط، منطقۀ 1 در طيف زيست‌پذيري كم و ديگر مناطق در طيف زيست‌پذيري خيلي كم قرار گرفته‌اند. در پژوهش حاضر براي نخستين‌بار عوامل مؤثر بر پراكنده‌رويي شهر و تأثير آن بر زيست‌پذيري در شهر اهواز بررسي شده است.