ارزيابي پيامد و تعيين حريم ايمن در ايستگاه تقليل فشار گاز طبيعي با استفاده از نرم‌افزار PHAST (مطالعه موردي: ايستگاه برومي شهر اهواز)

مقدمه: ايستگاه تقليل فشار گاز يكي از مهم‌ترين بخش شبكه‌هاي توزيع گاز طبيعي هستند. ارزيابي ريسك در واحدهاي عملياتي روش مناسبي جهت ارزيابي خطرات بوده و نتايج آن‌ها را مي‌توان جهت مديريت و تصميم‌گيري در خصوص كنترل و كاهش پيامدهاي آن بدون نگراني به كاربرد. به‌عبارتي‌ديگر ارزيابي ريسك شامل فرآيندي است كه به مشخص كردن مخاطرات، ارزيابي زيان‌ها و تعيين مشخصات ريسك مي‌پردازد.  هدف از مطالعه حاضر مدل‌سازي حوادث محتمل و متعاقب آن ارزيابي پيامد و تعيين حريم ايمن در ايستگاه تقليل فشار گاز طبيعي برون‌شهري واقع در منطقه برومي شهر اهواز با استفاده از نرم‌افزار PHAST بوده است. روش بررسي: در اين مطالعه با استفاده از نرم‌افزار PHAST نسخه 8.22 و با استفاده از داده‌هاي فرآيندي ايستگاه تقليل فشار گاز موردمطالعه نظير دما، فشار گاز، آناليز گاز، و داده‌هاي هواشناسي و استفاده از طبقه‌بندي شرايط جوي پاسكوئيل با تعيين سناريوهاي محتمل بر اساس پيشينه موردبررسي تعيين حريم ايمن در اين ايستگاه انجام گرفت. براي اين مهم 6 سناريو محتمل در كلاس‌هاي جوي انتخاب‌شده به همراه بدترين شرايط ممكن بررسي گرديد. ارزيابي پيامدها نيز بر اساس حالت‌هاي مختلف تخليه گاز، انتشار گاز، آتش فوراني، آتش ناگهاني، انفجار موردبررسي قرار گرفت. نتايج: بر اساس نتايج به‌دست‌آمده محدوده‌هاي با پتانسيل خطر بالا به ترتيب مربوط به نتايج انتشار و انفجار گاز بوده است. همچنين بيشترين محدوده خطر متعلق به سناريوي شماره پنج براي انفجار گاز باكلاس جوي F و شدت موج bar 0.02068 و معادل با 358.5 متر گزارش گرديد. در اين محدوده با توجه به جدول خسارت ناشي از انفجار با احتمال 95% بدون خسارت جدي 50% شيشه پنجره‌ها شكسته مي‌شود و بدين‌جهت مي‌تواند سبب صدمات انساني گردد. بر اين اساس حريم ايمن در اين ايستگاه برابر 358.5 متر تعيين گرديد. نتيجه‌گيري: به سبب عدم مطالعه ارزيابي ريسك در فازهاي اوليه و در حين بهره‌برداري مطالعه اخير نشان مي‌دهد تعيين نقاط ايمن و محدوده با ريسك بالا به همراه اولويت كاهش ريسك بسيار ضروري بوده كه در برخي موارد در واحدهاي صنعتي مقفول مانده است لذا مي‌توان نتيجه گرفت كه مدل‌سازي حوادث و ارزيابي پيامد ناشي از آن به همراه تعيين حريم ايمن يكي از فاكتورهاي اساسي در سلامت محيط كار پرسنل و عموم مردم محسوب مي‌شود.