شناسايي نواحي مستعد سيلاب در استان گلستان با استفاده از تصاوير سنتينل و مدلسازي هيدروليكي

هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي بازه زماني عقب نشيني آب از پهنه‌هاي سيلابي مربوط به سيلاب سال 1398 استان گلستان با استفاده از تصاوير سنتينل و همچنين مدلسازي پاسخ مناطق مستعد به سيلاب به تغييرات دبي رودخانه در بخشي از گرگانرود با استفاده از مدل هيدروليكي HEC RAS مي‌باشد. با استفاده از تصاوير Sentinel 1 در بازه‌هاي قبل، حين و بعد از سيلاب، تغيير جريانات سطحي و روند آب گرفتگي بررسي شده است. در مرحله بعد به كمك داده‌هايي نظير ضريب مانينگ و مقادير دبي پيك سيلاب براي دوره‌هاي بازگشت‌ 25، 50 و 100 ساله از نرم افزار HEC RAS استفاده شده است. مقايسه تصاوير سه ماه بعد از وقوع سيلاب با تصاوير يك ماه بعد از وقوع نشان مي‌دهد كه كانال‌ها و مجاري، مزارع و دشت‌هاي سيلابي واقع در نواحي مركزي دشت گرگان بين يك تا سه ماه بعد از اتمام سيل همچنان تحت آب گرفتگي قرار داشتند. نتايج مدل نيز نشان داده است سرعت جريان در دشت‌هاي سيلابي سمت راست كه ميزان شيب آن‌ها از دشت‌هاي سيلابي سمت چپ بيشتر بوده، افزايش داشته است. همچنين در دوره‌هاي بازگشت 25 و 50 ساله، اگر بستر كانال رودخانه به طور مرتب لايروبي شود و رسوبات تجمعي از كف آن حذف شوند، حجم سيلاب از بستر اصلي رودخانه تجاوز نمي‌كند، و فقط در دوره بازگشت 100 ساله و بالاتر از آن شاهد آب گرفتگي محدوده‌هاي خارج از بستر رودخانه خواهيم بود. به كارگيري دو تكنيك سنجش از دور و مدلسازي هيدروليكي مي‌تواند در جهت انجام اقدامات بازدارنده و كاهش شدت سيلاب راه گشا باشد.