ارزيابي نرخ فرونشست دشت همدان-بهار و ارتباط آن با پارامترهاي محيطي

يكي از مخاطرات پيش‌روي دشت‌هاي كشور، مخاطره فرونشست است. قرار‌گيري دشت همدان بهار در منطقه نيمه خشك سبب شده تا اين دشت در معرض مخاطره فرونشست باشد. با توجه به اهميت موضوع، در اين پژوهش به بررسي اين مخاطره پرداخته شده است. در اين تحقيق به منظور دستيابي به اهداف مورد نظر از روش‌هاي توصيفي تحليلي استفاده شده است. داده‌هاي تحقيق شامل تصاوير راداري سنتنيل 1 (73 تصوير راداري در طي بازه زماني ۱۶/۰۱/۲۰۱۵ تا ۱۴/۰۱/۲۰۲۰)، تصوير ماهواره‌اي لندست 8 (مربوط به تاريخ 13/06/ 2020 به منظور تهيه نقشه كاربري اراضي منطقه)، مدل رقومي ارتفاعي 30 متر SRTM، نقشه زمين‌شناسي 1:100000 و همچنين اطلاعات مربوط به چاه‌هاي پيزومتري منطقه است. ابزارهاي تحقيق نيز شامل GMT، ENVI، ARCGIS و expert choice مي‌باشد. بر اساس نتايج بدست آمده، اين دشت در طي دوره زماني ۵ سال (از تاريخ ۱۶/۰۱/۲۰۱۵ تا ۱۴/۰۱/۲۰۲۰)، با ۲۸۱ ميلي‌متر فرونشست مواجه شده است كه بر اساس آن مي‌توان گفت منطقه مورد مطالعه داراي ميانگين ۵۶ ميلي‌متر فرونشست سالانه است. همچنين نتايج پتانسيل‌سنجي مناطق مستعد وقوع فرونشست بيانگر اين است كه مناطق مياني محدوده مطالعاتي، شامل محدوده‌هاي شهري همدان، بهار، لالجين و صالح‌‌آباد به دليل نوع كاربري، نوع ليتولوژي، شيب كم، قرار گرفتن در واحد دشت و مخروطه افكنه و همچنين افت زياد منابع آب زيرزميني در اين مناطق، پتانسيل بالايي جهت وقوع و تشديد فرونشست در آينده دارد. با توجه به اينكه اين مناطق در محاسبه فرونشست منطقه، داراي بالاترين ميزان فرونشست بوده‌اند، بنابراين بين نتايج حاصله از تصاوير راداري و پهنه‌بندي، انطباق وجود دارد.