ارزيابي و تحليل مناطق كارستيك توسعه يافته و آسيب پذير (مطالعه موردي: توده كارستيك خورين در استان كرمانشاه)

مناطق كارستيك به عنوان يكي از منابع مهم آبي پتانسيل آسيب‌پذيري بالايي دارند. يكي از مناطقي كه در معرض آسيب‌پذيري قرار دارد، توده كارستيك خورين در شمال استان كرمانشاه است،‌ به همين در اين تحقيق به شناسايي مناطق آسيب‌پذير آن پرداخته شده است. اين تحقيق در ۳ مرحله انجام شده است، در مرحله اول با استفاده از ۸ فاكتور (ليتولوژي،‌ فاصله از گسل، فاصله از رودخانه، اقليم، ارتفاع، شيب، جهت شيب، كاربري اراضي) و مدل تلفيقي WLC و ANP به شناسايي مناطق مستعد توسعه كارست در محدوده مطالعاتي پرداخته شده است. در مرحله دوم، با استفاده از مدل Paprika‌ به شناسايي مناطق آسيب‌پذير در محدوده مطالعاتي پرداخته شده است. در مرحله سوم بر مبناي نتايج حاصله از دو مرحله اول، مناطقي كه بيش‌تر در معرض آسيب قرار دارند، شناسايي شده است. ارزيابي نتايج حاصله از طريق مدل تلفيقي WLC و ANP بيانگر اين است كه مناطق مركزي محدوده مطالعاتي با 68.6 كيلومترمربع، به دليل نوع ليتولوژي، ارتفاع زياد، نوع پوشش و ميزان شيب، پتانسيل زيادي جهت توسعه منابع كارستيك دارد. همچنين نتايج حاصل از ارزيابي ميزان آسيب‌پذيري با استفاده از مدل Paprika نيز بيانگر اين است كه مناطق مياني محدوده با 35.3 كيلومترمربع، بيش‌ترين پتانسيل آسيب‌پذيري را دارد. در اين تحقيق به منظور شناسايي مناطق آسيب‌پذير در برابر آلودگي،‌ طبقات مستعد توسعه كارست كه معرض آسيب‌پذيري خيلي زيادي قرار دارند،‌ به عنوان مناطق آسيب‌پذير شناسايي شده است كه اين مناطق داراي 22.7 كيلومترمربع وسعت هستند.