آلومتري توان محيطي در نظام چيدمان فضايي منطقه يزد

در هر سرزميني فضا و پديده‌هاي جغرافيايي هويت مكاني ويژه اي را براي آن مكان تعريف ميكنند. توده ي باتوليتي شيركوه و چاله يزد داراي حافظه طبيعي هستند كه آثاري را از گذشته‌هاي دور در خود به صورت پنهان و يا آشكار همراه دارند. اين پژوهش با هدف كشف هويت مكاني چاله ي يزد پس از بررسي منطق چيدمان سازمندي‌هاي اجتماعي در فضا به محاسبه مولفه‌هاي آلومتري و رابطه آستانه تعادلي توانش محيطي پرداخته كه با تبيين و تدوين الگو و چينش فضاي سكونتگاهي، از منظر دانش ژئومورفولوژي و بر اساس ديدگاه گيلبرت كه متكي به نوعي پديدارشناسي تاويلي است، به تحليل و ارزيابي نظريه شناخت شناسي در قلمرو ويژگيهاي ژئومورفيك منطقه اقدام نموده است. با توجه به اينكه منطق چيدمان فضايي شهرها تابعي از خط ساحلي درياچه قديمي يزد و سازمنديهاي روستايي در اين منطقه تابعي از خط تعادل آب و يخ در دوران برودتي كواترنري بوده، رابطه توان محيطي بدست آمده براي منطقه، مكانيزم تعادلي بين چكاد و چاله را در گذشته نشان ميدهد كه امروزه با توجه به افزايش ارتفاع خط برفمرزشيركوه و كاهش شديد سطح يخ پوش، نسبت VL و IA به سمت صفر ميل كرده و از گراف تعادلي فاصله گرفته كه ناتعادلي به وجود آمده نشان‌دهنده اين است كه سطح يخ پوش ديگرتوانايي تغذيه‌ي چاله يزد را نداشته، در نتيجه توانش محيطي شهر يزد بسيار اندك شده و در اين ميان تنها دستاورد فناورانه مردم اين خطه (ابداع قنات)، سبب استمرار مكانيزم آلومتري طبيعي بين چكاد و چاله جهت تداوم حيات در اين سرزمين گشته است.