تدوين راه‌بردهاي ارتقاء كيفيت در احداث پياده راه‌هاي شهري؛ (مطالعه موردي پياده راه طالقاني شهر ايلام)

مقدمه و هدف پژوهش: سيماي شهري اولين معرف هر شهر است كه به نوعي نماينگر تاريخ، قدمت و فرهنگ آن شهر مي‌باشد. از مولفه‌هاي سيماي شهري مي‌توان به پياده‌راه‌ها، مبلمان شهري، فضاهاي سبز و... اشاره كرد. هدف اصلي طراحي پياده راه‌ها ايجاد حس سرزندگي و جريان زندگي اجتماعي است. تنوع و نفوذ پذيري دو فاكتور مهم در ايجاد حس سرزندگي در پياده راه‌ها هستند. مبلمان شهري نيز يكي ديگر از اجزاي اصلي طراحي فضاهاي شهري است كه نقش كيفيت و كارايي فضاها را افزايش مي‌دهد. از هدف هاي اصلي طراحي فضاهاي شهري مي‌توان به ارتقاي كيفيت زندگي و ايجاد محيطي آرام و جذاب براي شهروندان اشاره كرد. از نظر شهروندان وجود امنيت در سطوح مختلف شهري كه باعث احساس آرامش آنها مي‌شود نيز مهم است. تامين اين گونه امنيت همواره داراي مولفه‌هاي مختلفي از جمله كنترل اجتماعي مي‌باشد. در اين پژوهش سعي شده است بعد از بررسي اصول استاندارد سازي پياده‌راه‌ها به معرفي و تجزيه و تحليل پياده راه طالقاني استان ايلام پرداخته شود. روش تحقيق: اين مقاله از نوع توصيفي–تحليلي بوده و در بازه زماني پاييز و زمستان سال 1401 و با شركت 237 نفر از شهروندان سطح شهر كه با روش نمونه گيري تصادفي سيستماتيك انتخاب شده‌اند، انجام شده است. يافته‌ها: نكته مهم اجراي اين طرح، قرارگيري مكان آن در هسته مركزي شهر مي­باشد كه باعث كاهش و يا عدم استفاده از وسايل نقليه و همچنين كمبود فضاي پاركينگ در هسته مركزي شهر است كه اين مسئله به طور كلي قابل درك نيست. نتيجه گيري: اكثريت شهروندان با اجراي اين گونه طرح‌ها موافق هستند اما نكته‌ي مهم موقعيت اين مكان براي اجراي كار مي‌باشد كه اين مهم از نظر شركت كنندگان تا حدودي مبهم و قابل تامل است، به صورتي كه افراد موافق 58% و افراد مخالف مكان اجراي طرح 42% هستند. همچنين مي­توان پيشنهاد داد كه قبل از اجراي طرح­هايي به مشابه موضوع مورد اشاره حتما مطالعات دقيق و مهندسي شده انجام گيرد تا در آينده از بروز مشكلات متعدد جلوگيري شود.