مقايسه اثر تمرينات ثبات مركزي در دو سطح پايدار و ناپايدار بر كنترل قامت، درد و كيفيت زندگي زنان مبتلا به كمردرد مزمن غيراختصاصي

زمينه و هدف: كمردرد مزمن از شايع‌ترين مشكلات جوامع امروزي است كه به دليل مشكلات همراه با آن، نيازمند بررسي و معرفي روش‌هاي مختلف توانبخشي مي‌باشد. بنابراين هدف از اين تحقيق مقايسه اثر تمرينات ثبات مركزي در دو سطح پايدار و ناپايدار بر درد، كنترل قامت و كيفيت زندگي زنان مبتلا به كمردرد مزمن است.روش بررسي: تعداد20 نفر از زنان مبتلا به كمردرد مزمن به‌صورت در دسترس و تصادفي در دو گروه تمريني (10نفر) سطح پايدار و ناپايدار (ترامپولين) قرار گرفتند. درد (با مقياس بصري درد) تعادل ايستا (آزمون لك لك)، تعادل پويا (آزمون Y) و كيفيت زندگي (پرسشنامه SF36) قبل و بعد از 8 هفته تمرينات اندازه‌گيري شد. جهت تحليل استنباطي روش آماري تحليل واريانس براي داده‌هاي تكراري در بسته نرم‌افزاري spss و در سطح معنادار 0.05 انجام شد.يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد تعامل بين گروهي در متغيرهاي كيفيت زندگي، تعادل ايستا و پويا با برتري گروه سطح ناپايدار معنادار بود (0.05P ). از سوي ديگر تغييرات درون گروهي در متغيرهاي درد معنادار بود. اين بدان معناست كه هر دور روش تمريني بر متغيرهاي مذكور اثر معنادار داشته است (0.05P ).نتيجه‌گيري: نتايج  بيان كننده اين است كه تمرينات هر دو سطح پايدار و ناپايدار مي‌تواند به طور مؤثري باعث كاهش درد،  افزايش تعادل و بهبود كيفيت زندگي آزمودني‌ها شود. اما نتايج نشان‌دهنده برتري سطح ناپايدار بر پايدار بوده لذا به‌عنوان يك مداليته درماني پيشنهاد مي‌شود.