اثربخشي يادگيري سازگار با مغز بر شايستگي تحصيلي و توانايي هاي شناختي دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش يادگيري‌ سازگار با مغز بر شايستگي تحصيلي و توانايي‌هاي شناختي دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تبريز در سال1401-1400 بود. روش پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه كنترل بود. جامعه‌آماري كليه دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم ناحيه دوم شهر تبريز بود كه در سال تحصيلي1401-1400 مشغول به تحصيل بودند. نمونه شامل4۰ نفر از دانش‌آموزان بود كه به روش هدفمند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه ۲۰نفر)جايگزين شدند. براي جمع آوري اطلاعات در پيش‌آزمون و پس‌آزمون همه مشاركت كنندگان، از طريق پرسش‌نامه شايستگي تحصيلي ديپرنا واليوت(1999)و پرسش‌نامه توانايي هاي شناختي نجاتي(1392) مورد ارزيابي قرار گرفتند. گروه آزمايش برنامه آموزش يادگيري سازگار با مغز كاين، كاين، مك‌كلينتيك و كليمك(2005) را به مدت هشت جلسه 60 دقيقه‌اي دريافت كردند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد كه بين گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل در مولفه‌هاي شايستگي تحصيلي و توانايي‌هاي شناختي تفاوت معناداري به نفع گروه آزمايش وجود داشت(p 0.001). با توجه به نتايج مي‌توان گفت آموزش يادگيري سازگار با مغز مي‌تواند تلويحات كاربردي مفيدي در پيشگيري از مشكلات شايستگي تحصيلي و توانايي‌هاي شناختي در دانش‌آموزان داشته باشد.