تأثير دوركاري بر رضايت شغلي كاركنان با ميانجي‌گري استقلال شغلي و تعارض كار و خانواده در طول همه‌گيري كرونا

يكي از انواع اختلال‌هاي اضطرابي، اضطراب اجتماعي است كه موجب مختل‌كردن عملكردهاي تحصيلي، اجتماعي و خانوادگي مي‌شود و اغلب اوقات سير مزمني را طي مي‌كنند كه ممكن است تا بزرگسالي ادامه يابد. هدف پژوهش حاضر سنجش اثربخشي برنامۀ والد‌ـ‌كودك شناختي‌ـ‌رفتاري بر اضطراب اجتماعي كودكان بود. جامعۀ موردپژوهش دانش‌آموزان پسر ابتدايي استان البرز شهرستان كرج بودند كه نمونه‌گيري ابتدا به‌صورت خوشه‌اي چندمرحله‌اي انجام شد و سپس شش مدرسه به‌صورت تصادفي انتخاب شد. ابزارهاي اندازه‌گيري مقياس اضطراب اسپنس كودك و والد (1999)، مقياس اضطراب اجتماعي ليبويتز (2003) بودند. 24 دانش‌آموز همراه با والد انتخاب شدند كه نمرۀ اضطراب اجتماعي آنها نزديك خط برش بود و با هماهنگي مدرسه با اين دانش‌آموزان پرسشنامۀ ليبويتز اجرا شد. گروه آزمايش، 13 جلسۀ درماني را به‌صورت گروهي هفته‌اي يك بار دريافت كردند. طول مدت جلسات 90 دقيقه بود. يازده جلسه مختص كودك و والد و دو جلسه صرفاً براي والدين كودكان بود. نتايج تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر نشان داد برنامۀ والد‌ـ‌كودك شناختي‌ـ‌رفتاري بر اضطراب اجتماعي كودكان مؤثر است و ماندگاري اثر دارد (01/0 p). براساس نتايج به‌دست‌آمده، پيشنهاد مي‌شود از پروتكل درماني طراحي و اعتباريابي‌شده در پژوهش حاضر براي كاهش اضطراب اجتماعي كودكان استفاده شود[1].