نقش مديريت استعداد در جانشين پروري سازماني مديران تربيت بدني آموزش و پرورش شهر تهران

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش مديريت استعداد در جانشين پروري سازماني در مديران تربيت بدني آموزش و پرورش شهر تهران است. روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي بود و جامعه آماري پژوهش شامل كليه مديران و مدير مسئولان معاونت تربيت بدني و سلامت اداره كل آموزش و پرورش استان تهران است كه بر اساس اطلاعات 55 نفر بودند. به منظور جمع آوري اطلاعات و اندازه‌گيري متغيرهاي مدل از پرسشنامه مديريت استعداد جوكار(1394) و پرسشنامه جانشين‌پروري راث‌ول (2002) استفاده شد. پايايي آن با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي و روايي آن نيز با استفاده از روايي همگرا (تأييد بارهاي عاملي و مقدار AVE) و روايي تشخيصي تأييد شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش‌هاي آمار توصيفي (جداول و نمودارهاي توزيع فراواني) و آمار استنباطي (همبستگي پيرسون) و تحليل عاملي تأييدي و براي ارائه مدل، تكنيك مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده شد. در نهايت نتايج يافته‌هاي تحقيق نشان داد بين مديريت استعداد و ابعاد آن (جذب و شناسايي استعدادها، گزينش و استخدام استعدادها، توسعه استعدادها، به كارگيري استعدادها، حفظ و نگهداري استعدادها، نگرش و رويكرد مديريت استعداد با عملكرد جانشين پروري) ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين براساس نتايج مدل تحقيق به كارگيري استعداد پيش‌بين قوي‌تري بر جانشين‌پروري بود. به طور كلي نتايج مدل نشان دهنده ارتباط مطلوب بين متغير مديريت استعداد و جانشين پروري است.