اثر قلدري سازماني بر استرس شغلي با نقش ميانجي‌ درگيري و امنيت شغلي در مربيان ورزشي

هدف پژوهش حاضر، بررسي اثر قلدري سازماني بر درگيري شغلي و استرس با نقش ميانجي‌گر امنيت شغلي در مربيان ورزشي بود. نوع پژوهش توصيفي-همبستگي و به لحاظ هدف كاربردي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه مربيان ورزشي باشگاه‌هاي ورزشي استان خراسان جنوبي (600 نفر) بود. تعداد اعضاي نمونه بر مبناي استفاده از جدول كرجسي–مورگان 234 نفر تعيين شد. براي اندازه‌گيري متغيرهاي پژوهش از پرسشنامه‌هاي استاندارد ارزيابي قلدري ايلينويز (2001) و پرسشنامه استرس شغلي پاركر و دكوتيس (1983)، پرسشنامه درگيري شغلي لاداهل و كنجر (1995) و پرسشنامه امنيت شغلي نيسي و همكاران استفاده شد. پايايي ابزارها با آزمون آلفاي كرونباخ قلدري سازماني 0.99، استرس شغلي 0.74 و درگيري شغلي 0.95 و امنيت شغلي 0.90 تائيد شد. نتايج پژوهش نشان داد درگيري شغلي و امنيت شغلي تأثير معني‌داري بر استرس شغلي مربيان ورزشي خراسان جنوبي دارند و آن را ميانجي‌گري مي‌كنند. همچنين قلدري سازماني از طريق درگيري شغلي و امنيت شغلي تأثير معني‌داري بر استرس شغلي مربيان ورزشي خراسان جنوبي دارد. بعلاوه قلدري سازماني بر درگيري و امنيت شغلي تأثير منفي دارد. بر اساس يافته‌هاي پژوهش، شناسايي و كنترل عوامل ايجادكننده و تشديدكننده رفتارهاي انحرافي و زمينه‌هاي بروز آن به دليل اثرات منفي قلدري بر استرس، عملكرد شغلي، سلامت رواني و امنيت شغلي كاركنان مي‌تواند مؤثر باشد.