بررسي آثار حاد تمرينات بادي پامپ و دايره اي خيلي شديد بر سطوح سرمي امنتين ـ۱ و مقاومت به انسولين در زنان داراي اضافه وزن

امنتين آديپوكايني است كه به طور عمده در بافت چربي احشايي بيان مي‌شود و در تنظيم حساسيت به انسولين نقش دارد . هدف از اين پژوهش، بررسي آثار حاد تمرينات بادي پامپ و دايره‌اي خيلي شديد بر سطوح سرمي امنتين ـ۱ و مقاومت به انسولين در زنان داراي اضافه وزن بود. هشت زن سالم داراي اضافه وزن با ميانگين سني 4/91±24/87 ، وزن7/04 ±69/47 ، قد 4±162 ، شاخص توده بدني 1/82±26/47 به روش هدفمند انتخاب شدند و تحت شرايط تمرين قرار گرفتند. آزمودني ها تمرينات دايره‌اي خيلي شديد را با شدت ۸۵ـ۸۰ درصد تواتر قلبي بيشينه انجام دادند كه هر حركت 30 ثانيه اجرا و 30 ثانيه استراحت فعال داشت و در كل سه دايره اجرا شد. بعد از يك هفته، تمرينات بادي پامپ را با ۲۰ درصد يك تكرار بيشينه انجام دادند و زمان كلي تمرين 60 دقيقه بود. نمونه خوني قبل تمرين، بلافاصله و ۲۴ ساعت بعد از هر دو پروتكل به صورت ناشتا گرفته شد. جهت بررسي تاثيرات درون گروهي در مراحل پژوهش از آزمون آنوا با اندازه گيري مكرر استفاده شد. جهت مقايسه تاثير متغيرهاي مستقل بر روي متغيرهاي وابسته از آزمون تي همبسته استفاده شد. سطح معناداري در تمامي آزمون هاي آماري برابر p≤ 0.05 و با نرم افزار SPSS21 انجام شد. نتايج نشان داد تمرينات دايره اي خيلي شديد و تمرينات بادي پامپ بر روي امنتين ـ۱ سرم ( (0/019=p) و (p 0/001) ) و مقاومت به انسولين ( (p=0/010) و (p=0/014) ) تاثير معني داري دارد ولي اين تفاوت معني دار فقط بين مرحله پيش آزمون و پيگيري مشاهده شد. همچنين تفاوت معني داري بين دو نوع روش تمريني وجود نداشت. از اين رو با توجه به اينكه هر دو پروتكل روي امنتين ـ۱ و مقاومت به انسولين تاثير معني داري داشتند، افراد داراي اضافه وزن مي توانند با توجه به علاقه يا امكانات، يكي از اين دو پروتكل را انتخاب و استفاده كنند.