نقش كنترل و پايش ريسك در موفقيت مديريت پروژه‌هاي ورزشي با ميانجي‌گري مديريت زمان

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش كنترل و پايش ريسك در موفقيت مديريت پروژه‌هاي ورزشي با ميانجي‌گري مديريت زمان است. روش پژوهش نيز همبستگي و از نوع پيمايشي است. به لحاظ هدف‌گذاري، پژوهش جزو تحقيقات كاربردي به شمار مي‌آيد. جامعۀ آماري پژوهش شامل افرادي است كه در پروژه‌‌هاي ورزشي (مطالعاتي و تحقيقاتي و اجرايي) مشاركت داشته‌‌اند و نقش كليدي در مديريت پروژۀ ورزشي ايفا كرده‌‌اند كه 65 نفر به روش نمونه‌‌گيري هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوري اين تحقيق پرسش‌نامه‌هاي كنترل و پايش ريسك مقيمي (1394)، پرسش‌نامۀ موفقيت مديريت پروژۀ مقيمي (1394) و پرسش‌نامۀ مديريت زمان كوئين (1990) است كه روايي صوري و محتوايي اين ابزارهاي پژوهش مورد تأييد استادان و خبرگان دانشگاهي قرار گرفته است. تحليل داده‌ها با استفاده از شاخص‌هاي آمار توصيفي همچون فراواني و آمار استنباطي مانند روش مدل‌سازي معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزئي (PLS) انجام شده است. به‌طور كلي، نتايج نشان مي‌دهد كه كنترل و پايش ريسك بر مديريت زمان با ضريب مسير  0.463، كنترل و پايش ريسك بر موفقيت مديريت پروژه‌‌هاي ورزشي با ضريب مسير 0.205 و مديريت زمان بر موفقيت مديريت پروژه‌‌هاي ورزشي با ضريب مسير 0.741 تأثيرگذار است. در نهايت نتايج نشان مي‌‌دهد مديريت زمان نقش ميانجي معناداري بين كنترل و پايش ريسك و موفقيت پروژه‌‌هاي ورزشي دارد. همچنين يافته‌ها حاكي از آن است كه مقدار SRMR در اين پژوهش، برابر با 0.491 است كه نشان مي‌دهد مدل پژوهش از برازش خوب و مناسبي برخوردار است.