بررسي تاثير بخش هاي پشتيبان بر بخش اصلي صنعت ورزش ايران با استفاده از مدل مفهومي كل نگر

هدف اين تحقيق بررسي تأثير بخش‌هاي پشتيبان بر بخش اصلي صنعت ورزش ايران با استفاده از مدل مفهومي كل‌نگر است. روش تحقيق از نوع تركيبي اكتشافي است؛ يعني ابتدا با استفاده از روش كيفي «نظريۀ داده‌بنياد - رويكرد نظام‌مند» مدل مفهومي طراحي شده و سپس با بهره‌گيري از روش كمّي «معادلات ساختاري - رويكرد حداقل مربعات جزئي» تأثير بخش‌هاي پشتيبان بر بخش اصلي صنعت ورزش ايران بررسي شده است. ابزار گردآوري داده‌ها در روش كمّي پرسش‌نامه است و جامعۀ آماري افرادي را دربرگرفته كه در خلق انواع فعاليت‌هاي ورزشي در ايران نقش داشته‌اند. 604 مورد از پرسش‌نامه‌هاي توزيع‌شده پاسخ داده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS22 و Smart-PLS تحليل شده‌اند و ضريب تعيين برابر 0.34 و نيكويي برازش مدل برابر 0.36 محاسبه شده است. با توجه به اين‌كه سطح معناداري 95% (ضريب اثر 1.96) تعيين شده، يافته‌ها نشان مي‌دهد ضريب اثر پنج مقولۀ پشتيبان صنعت ورزش ايران معنادار است؛ اين مقوله‌ها عبارت‌اند از: مراكز آموزشي (6.770)، اماكن و تأسيسات ورزشي (5.072)، نهادهاي حاكميتي (4.726)، مشاوران (3.241) و رسانه‌ها (1.988). در مقابل، ضريب اثر سه مقولۀ پشتيبان ديگر، يعني كالاها و تجهيزات ورزشي (0.886)، حمايت‌كنندگان درآمدزا (1.006) و فرهنگ‌سازان (1.075) معنادار نيست. همان‌گونه كه يافته‌ها نشان مي‌دهد، صنعت ورزش ايران در حوزه‌هاي مالي، فرهنگي و توليد كالاهاي ورزشي باكيفيت و رقابتي مشكل دارد. اين مشكلات به شكلي است كه بايد توسط مسئولان ارشد ورزش و نمايندگان مجلس (بالا به پايين) از طريق ارائۀ لوايح و طرح‌هاي كارشناسي‌شده و اقدامات لازم برطرف شود.