بررسي اثر ظرفيت جذب بالقوه ، ظرفيت جذب تحقق يافته و تسهيم دانش بر رفتار نوآورانه كارشناسان وزارت ورزش و جوانان ايران

هدف از اين تحقيق بررسي اثر ظرفيت جذب و تسهيم دانش بر رفتار نوآورانۀ كارشناسان وزارت ورزش و جوانان ايران است. روش تحقيق توصيفي-پيمايشي و از نظر هدف كاربردي است. جامعۀ آماري تحقيق تمامي كارشناسان وزارت ورزش و جوانان (400 نفر) هستند كه از طريق نمونه‌گيري تصادفي-طبقه‌اي متناسب، 230 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شده‌اند. منظور از طبقات، كارشناسان (رسمي و قراردادي) و مديران (مديران بخش‌ها، معاونان، و رؤساي گروه‌ها) است. براي تعيين روايي صوري و محتوايي پرسش‌نامه‌ها، از نظر استادان و خبرگان حوزۀ مديريت بهره‌گيري شده است. براي گردآوري داده‌ها از سه پرسش‌نامۀ استاندارد ظرفيت جذب (زهرا و جورج، 2002؛ جانسِن و همكاران، 2005)، تسهيم دانش (دي‌وِريس و همكاران، 2006) و رفتار نوآورانه (اسكات و بروس، 1994) استفاده شده است. براي تجزيه و تحليل داده‌ها نيز از مدل‌يابي معادلات ساختاري و تحليل مسير به‌وسيلۀ نرم‌افزار AMOS-24 بهره‌گيري شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد بين ظرفيت جذب و تسهيم دانش با رفتار نوآورانه رابطۀ مستقيم (مثبت و معناداري) وجود دارد. بنابراين، مي‌توان نتيجه گرفت كه در سازمان‌هاي ورزشي هراندازه جذب دانش و بهره‌برداري از آن و تسهيم دانش بهبود يابد، باعث ارتقاي رفتار نوآورانۀ كاركنان مي‌شود. مديران بايد با فراهم كردن زمينه‌هاي جذب دانش خارجي و اشتراك‌گذاري دانش در ميان كاركنان، باعث بروز رفتارهاي نوآورانۀ كاركنان و بهبود عملكرد سازمان‌هاي ورزشي شوند.