شناسايي و رتبه بندي عوامل موثر برتوسعه مديريت استعداديابي ورزشي ( مطالعه موردي: كشتي)

هدف از انجام اين پژوهش شناسايي و رتبه‌‌بندي عوامل مؤثر بر مديريت استعداديابي در رشتۀ ورزشي كشتي است. اين تحقيق از نوع توصيفي-پيمايشي و بر مبناي اهداف پژوهش، از نوع كاربردي است. جامعۀ‌‌ آماري اين پژوهش كارشناسان ورزشي، پيشكسوتان ورزشي، ورزشكاران باسابقه، مديران كميتۀ ملي المپيك، مديران حوزۀ ورزش قهرماني، مديران پايگاه‌‌هاي قهرماني، مديران فدراسيون‌‌هاي ورزشي، كارشناسان مركز استعداديابي وزارت ورزش و جوانان، مربيان تيم ملي، اساتيد دانشگاه، مربيان پايه، انستيتو كشتي، آكادمي ملي المپيك و كشتي‌گيران عضو تيم ملي را شامل مي‌شود. با توجه به محدود بودن جامعه، تعداد 199 نفر به‌عنوان نمونه به‌صورت هدفمند انتخاب شده‌اند. ابزار گرداوري داده‌‌ها پرسش‌‌نامۀ محقق‌‌ساخته است كه در آن مؤلفه‌هاي شناسايي‌شده حول محورهاي استعداديابي، استعدادداري و استعدادپروري مشخص شده و روايي و اعتبار آن مورد تأييد قرار گرفته است. به‌منظور تجزيه و تحليل داده‌‌ها، علاوه بر آمار توصيفي، از مدل معادلات ساختاري علّي و آزمون فريدمن با بهره‌‌گيري از نرم‌افزارهاي Spss نسخۀ 26 و R نسخۀ 3.6.1 استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه عوامل شناسايي‌شده در فرايند مديريت استعداد نقش مؤثر و معناداري دارند و سه مؤلفه كه بيشترين نقش را در فرايند مديريت استعداديابي دارند، به‌ترتيب اولويت عبارت‌اند از: استعداديابي، استعدادپروري، استعدادداري. همچنين عوامل مداخله‌‌گر مزاحم بيشترين بار عاملي منفي در مديريت استعداديابي را دارد. در نتيجه مديران ورزش در حوزۀ كشتي مي‌‌بايست با تقويت عوامل مؤثر در استعداديابي ورزشي، با توجه به اولويت‌‌هاي مشخص‌شده و كاهش نقش عوامل مزاحم در اين خصوص، به فرايند مديريت استعداديابي كمك كنند.