تدوين مدل توسعه ورزش سالمندي ايران

اين مطالعه با هدف تدوين مدل توسعۀ ورزش سالمندي ايران انجام گرفته است. از منظر هدف، پژوهش از نوع كاربردي است كه به روش كيفي انجام شده است. مشاركت كنندگان در پژوهش حاضر شامل متخصصان و صاحب نظران ورزش سالمندي اند. ابزار جمع آوري داده ها مصاحبۀ نيمه ساختاريافته است. افراد نمونه به صورت هدفمند براي مصاحبۀ نيمه ساختاريافته انتخاب شده اند. تحليل داده ها، همزمان با جمع آوري اطلاعات، بر اساس روش كيفي استراوس و كوربين انجام شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه تعداد 179 مفهوم اوليه استخراج شده و سپس، با بررسي و بازنگري و تجميع داده ها، تعداد 63 كد و در مرحلۀ كدگذاري محوري، تعداد 12 مقوله به دست آمده كه عبارت است از: مقولۀ علّي (رويكرد اجتماعي و رويكرد سلامت محور)، پديدۀ محوري (مديريت ورزش سالمندان)، راهبردها (راهبرد مديريت برنامه، فرهنگ سازي و كرامت سالمندان)، شرايط مداخله گر (چالش هاي فرهنگي و موانع ساختاري)، زمينه اي (زمينه يابي و ارائۀ تسهيلات) و پيامدها (بهبود سلامتي و توسعۀ اجتماعي). با توجه به نتايج به دست آمده در اين پژوهش، مي توان گفت دولت‌ها (با تدوين و اجراي برنامه ها و همچنين قوانيني براي حمايت در بُعدهاي مالي، فرهنگي و اجتماعي از سالمندان و آگاهي و آموزش دادن به افراد سالمند و خانواده هاي آنان در جهت مفيد بودن ورزش و خطرات بي تحركي در اين دوران و احداث زيرساخت هاي مناسب و مرتبط با اين افراد) و نيز توجه به اصول و اقدامات زيربنايي و ساختاري مي تواند از چالش ها و مسائل و مشكلات مربوط به اين دوران جلوگيري كند. علاوه بر اين مي توان مديريت و توسعۀ ورزش سالمندان را به درستي انجام داد و به الگويي موفق براي ديگر كشورها در زمينۀ ورزش سالمندي تبديل شد.