نقدي بر كتاب رفتارشناسي نيروهاي اجتماعي در سياست خارجي

تحليل سياست خارجي، درجايگاه يكي از زيررشته‌هاي مهم دانش روابط بين‌الملل، در دهه‌هاي اخير قرن بيست‌ويكم به بحثي زنده و جاري در محافل علمي روابط بين‌الملل تبديل شده است و مصداق آن آثار نسبتاً مهمي است كه در اين حوزه توليد شده است. تحليل سياست خارجي بررسي اداره و اجراي روابط كنش‌گران مختلف، به‌ويژه دولت‌ها، در نظام بين‌الملل است كه شامل موضوع‌هاي بسيار گسترده‌اي مي‌شود. بنابراين، باتوجه‌به اهميت تحليل سياست خارجي و ادبيات توليدشده در اين حوزه، در اين مقاله با هدف ارائۀ پيش‌نهادهايي به‌منظور غناي ادبيات مربوط به اين رشته، ابعاد مختلف محتوايي و فرانظري يكي از اين آثار را با عنوان «رفتارشناسي نيروهاي اجتماعي در سياست خارجي» بررسي خواهيم كرد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه به‌لحاظ محتوايي باوجود آن‌كه در اين اثر هستي‌شناسي سياست خارجي به‌تفصيل موردبررسي قرار داده شده است، اما به‌لحاظ نظري، نظريه‌هاي اين حوزه و هم‌چنين نتايج و پي‌آمدهاي تصميم‌هاي سياست خارجي بررسي نشده است. در اين پژوهش به‌لحاظ روشي از روش نقد (بررسي شكلي و محتوايي با تكيه بر تحليل متن) استفاده شده است.