نقدي بر كتاب هنر پارچه‌بافي در دورۀ قاجار

هنر پارچه‌بافي به‌منزلۀ هنري اصيل و سنتي در دورۀ قاجار از اهميت شاياني برخوردار بود. كتاب هنر پارچه‌بافي در دورۀ قاجار، تأليف زهره روح‌فر، به اين موضوع اختصاص دارد. اين كتاب در ۱۳۹۱ در انتشارات آرمان‌شهر به‌چاپ رسيد. در اين مقاله اين كتاب از لحاظ محتوايي و فرمي نقد مي‌شود. مؤلف در اين كتاب با نگاه تحليلي انواع منسوجات دورۀ‌ قاجار را معرفي مي‌كند و با طبقه‌بندي پارچه‌ها ويژگي‌هاي شاخص آن‌ها را برمي‌شمارد. در نقد و تحليل محتوايي نشان داده مي‌شود كه نگاه تحليلي نويسنده در توصيف آثار با استناد به منابع دست‌اول است. هم‌چنين، رويكرد علمي او در طبقه‌بندي اصولي از انواع منسوجات اين كتاب را درجايگاه منبع پژوهشي معتبري درزمينۀ هنر صنعت طراحي و توليد پارچه قرار مي‌دهد. البته غافل‌ماندن از برخي بخش‌ها و ارائه‌نكردن مستندات كافي و تحليل‌هاي قانع‌كننده در آن‌ها را مي‌توان از نقاط منفي كتاب دانست. در بخش تحليل و نقد فرمي نيز نقاط ضعف كتاب درخصوص كمبود منابع تصويري، درج تصويرهاي سياه‌ و سفيد در انتهاي كتاب، ايرادهاي صفحه‌آرايي، و ويراستاري مطالب بررسي مي‌شود.