نقش مؤلفه هاي امنيت شهري بر توسعه گردشگري مذهبي در فضاي جغرافيايي شهر مقدس قم

امروزه در فضاهاي جغرافيايي، امنيت و صنعت گردشگري تعاملي دو جانبه با يكديگر دارند. در واقع، درك عوامل مؤثر بر امنيت مقاصد گردشگري به ويژه گردشگري مذهبي، براي تدوين راهبردهاي مناسب كشور در اين حوزه بسيار مهم است. پژوهش حاضر در همين راستا و با هدف بررسي ميزان احساس امنيت زائران در فضاي جغرافيايي شهر مقدس قم و اثرات آن بر توسعه گردشگري مذهبي در فضاي اين شهر انجام شده است. اين پژوهش به لحاظ هدف كاربردي و روش آن نيز از نوع آميخته و با رويكرد توصيفي از نوع پيمايشي است. داده هاي مورد نياز با دوروش كتابخانه اي (با ابزار كتاب، مقالات، اينترنت و ...) و ميداني (با ابزار پرسشنامه) به دست آمده است . جامعه آماري آن را كليه زائران ايراني شهر قم در نوروز سال ( 1400 ) تشكيل داده اند كه با حجم نمونه ( 265 ) نفر، پرسشنامه توزيع شده و براي تعيين پايايي پرسشنامه، از روش آلفاي كرونباخ استفاده شده است. روش تجزيه و تحليل اطلاعات نيز با استفاده از آمار توصيفي و آمار استنباطي است.يافته هاي پژوهش نشان داد كه بالاترين ميانگين بين ابعاد احساس امنيت گردشگران متعلق به امنيت اخلاقي و عمده ترين ناامني هايي كه زائران در قم احساس مي كنند، ناامني مالي است. همچنين تأثير معكوس تجربيات ناامني مستقيم و غيرمستقيم بر احساس اعتماد گردشگر و رابطه مستقيم تجربه ناامني سفر بر ميزان اعتماد و رابطه ميزان اعتماد با احساس امنيت گردشگران مذهبي به دست آمد و در نهايت « رابطه معكوس احساس امنيت با بي نظمي محيطي» به عنوان نتيجه نهايي پژوهش به دست آمده است.