رابطه بين گذار به سالخوردگي جمعيت و آلودگي هوا در ايران؛ كاربردي از روش گشتاورهاي تعميم‌يافته سري زماني

بدون ترديد، ويژگي هاي كمّي و كيفي جمعيت و مؤلفه‌هاي آن، نقش بسيار مهمي در وضعيت اقتصادي، رشد و پيشرفت هر جامعه‌اي دارد و مي‌تواند به طور مستقيم و يا غيرمستقيم بر بسياري از ابعاد آن جامعه اثر داشته باشد. بر اساس ادبيات نظري و تجربي اقتصادي، ساختار سني جمعيت، از عوامل اثرگذار بر آلودگي هاي زيست‌محيطي است. در اين مقاله، با استفاده از روش GMM سري‌زماني، طي دوره زماني 1399-1361 به بررسي رابطه بين گذار به سالخوردگي جمعيت و آلودگي هوا پرداخته شده و برآورد مدل، نشان مي دهد كه گذار ساختار سني جمعيت به مرحله سالخوردگي، با كاهش آلودگي هوا همراه است. آن طور كه پيش‌بيني شده، كشور ايران از سال 2030 به بعد، يك جمعيت سالخورده است و بر اساس نتيجه مطالعه حاضر، با افزايش جمعيت سالخورده، مي توان انتظار داشت كه آلودگي هوا و تخريب محيط‌زيست كاهش يابد. فرضيه زيست‌محيطي كوزنتس، با در نظر گرفتن ساختار سني جمعيت در بازه زماني مورد بررسي تحقيق، تأييد مي شود. ساير نتايج مطالعه، نشان از آن دارد كه شهرنشيني، صنعتي‌شدن، آزادي تجاري و آلودگي دوره قبل، اثر مثبت و معني داري بر آلودگي هوا دارند.