بررسي اثر شاخص پيچيدگي اقتصادي بر سطح توليد ناخالص داخلي ايران

اقتصادي كه بر خام فروشي و توليد ساده استوار است، هر لحظه با خطر تهديد روبرو است. لذا يكي از راهبردهاي محوري در تحقق رشد و توسعه اقتصادي اتكاي اقتصاد به توليد و صادرات محصولات پيچيده و مبتني بر دانش است. بر همين اساس، هدف اصلي از نگارش اين مقاله بررسي تأثير شاخص پيچيدگي اقتصادي بر توليد ناخالص داخلي ايران مي‌باشد. براي اين منظور از داده‌هاي فصلي مربوط به دوره زماني 1398ـ1374 كشور ايران و روش خود رگرسيون برداري بيزين (BVAR) براي بررسي ارتباط ميان شاخص پيچيدگي اقتصادي و سطح توليد ناخالص داخلي استفاده شده است. نتايج مدل حاكي از آن است كه شوك شاخص پيچيدگي اقتصادي بر سطح توليد ناخالص داخلي تأثير منفي دارد زيرا پيچيدگي اقتصادي نيازمند افزايش تعداد وظايفي است كه بايد به صورت تخصصي در فرآيند توليد انجام شود، لذا افزايش شاخص پيچيدگي در اقتصاد ايران بدون ارتقاي زيرساخت هاي لازم مي‌تواند خطر شكست فرآيند توليد را افزايش دهد. همچنين نتايج نشان مي‌دهد شوك شاخص فساد و شوك تورم اثر منفي بر سطح توليد ناخالص داخلي دارد. شوك شاخص آزادي مالي، درجه باز بودن تجاري و سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي تأثير مثبت بر سطح توليد ناخالص داخلي دارد. در حالي كه تأثير شوك شاخص آزادي سرمايه‌گذاري بر توليد ناخالص داخلي بسيار ناچيز است.