تحليل عوامل مؤثر بر رشد اقتصادي ايران با تأكيد بر توان خانوار در مواجهه با ريسك (رويكرد رگرسيون انتقال ملايم)

هدف از تدوين اين مقاله، تحليل اثرات شاخص توان خانوار در مواجهه با ريسك، بر رشد اقتصادي ايران طي دوره زماني 1399-1368 مي‌باشد. بدين منظور، ابتدا شاخص توان خانوار در مواجهه با ريسك با استفاده از متغيرهاي زير‌مجموعه دسترسي به منابع مالي، حمايت اجتماعي، سرمايه انساني و ظرفيت اقتصادي دولت و با به‌كارگيري روش تحليل مؤلفه اصلي (PCA) براي دوره مورد مطالعه ساخته شد. سپس مدل رشد اقتصادي با در نظر گرفتن متغيرهاي مستقل شاخص توان خانوار در مواجهه با ريسك، كمك‌هاي رسمي توسعه‌اي، باز بودن تجاري، سرمايه، نيروي كار و بهره‌وري نيروي كار، با استفاده از روش رگرسيون انتقال ملايم (STR) برآورد گرديد. نتايج، حاكي از آن است كه شاخص توان خانوار در مواجهه با ريسك متغير انتقال تابع لاجستيك براي رشد اقتصادي، با وجود يك حد آستانه و دو رژيم حدي مي‌باشد، كه با گذر از حدآستانه 789/0 درصد، به انتقال تابع رشد از رژيم اول به رژيم دوم منجر شده، و از طرفي، متغيرهاي شاخص توان خانوار در مواجهه با ريسك، باز بودن تجاري، سرمايه، نيروي كار و بهره‌وري نيروي كار در هر دو رژيم، اثر مثبت بر رشد اقتصادي داشته‌اند، اما اثر آن‌ها در رژيم دوم تشديد شده است؛ در حالي كه متغير كمك‌هاي رسمي توسعه‌اي در رژيم اول، اثر مثبت بر رشد اقتصادي بر جاي گذاشته، اما در رژيم دوم، اثر معناداري بر رشد اقتصادي ايران نداشته است.