تأثير استفاده از افزودني‌هاي بافري شيميايي و ميكروبي برهيستومورفومتري و هيستوپاتولوژي روده‏ كوچك و بزرگ بره‌هاي تغذيه شده با جيره‏هاي حاوي كنسانتره زياد

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر‏ بافر‌هاي شيميايي و ميكروبي بر ويژ‌گي‌هاي بافت شناسي روده كوچك و روده بزرگ در حين تغذيه كنسانتره زياد انجام گرفت. از ۱۸ رأس بره‌ نر عربي ۱ ± ۹ ماه در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تيمار و شش تكرار استفاده شد. تيمارهاي آزمايشي شامل: ۱- جيره شاهد (فاقد افزودني)، ۲- شاهد + يك درصد بافر بي‏كربنات سديم، ۳- شاهد + سه ميلي‌ليتر باكتري مگاسفرا السدني و دو گرم مخمر ساكارومايسيس سرويسيه براي هر دام (باكتري- مخمر) بودند. در پايان آزمايش بره‌ها كشتار شدند و براي مطالعات هيستومورفومتري (طول، عمق، عرض پرز و ضخامت لايه عضلاني) و هيستوپاتولوژي از روده كوچك و بزرگ نمونه‌‌گيري شد. در بخش دوئودونوم و ژژنوم نسبت ارتفاع به عمق كريپت در تيمار دريافت‌كننده باكتري- مخمر از نظر عددي نسبت به ساير تيمارها بيشتر بود. در بخش ايلئوم به‌ترتيب ارتفاع پرز، عمق كريپت و مساحت پرز در شاهد (653.33، 506.67، 258.42 ميكرون) نسبت به تيمار بافر (430، 328.33، 161.40 ميكرون) و تيمار حاوي باكتري- مخمر (445، 365، 178.04 ميكرون) به‌طور معني‌داري بيشتر بود(P 0.05). در بخش‏هاي مختلف روده كوچك در هر سه تيمار التهاب مخاط روده به‌شكل نفوذ سلول‏هاي التهابي تك هسته‏اي اعم از لنفوسيت، پلاسماسل با درجات متفاوت ائوزينوفيل مشاهده شد. در مجموع، استفاده از افزودني‌هاي بافري شيميايي و يا ميكروبي تأثير مثبتي بر هيستومورفومتري بافت ايلئوم داشت، امّا تأثير مثبتي بر هيستوپاتولوژي بافت‌هاي روده كوچك و بزرگ نداشت و بين اثرات تيمار حاوي بافر بيكربنات با تيمار باكتري- مخمر نيز تفاوتي مشاهده نشد.