ارزيابي تنوع ژنتيكي جمعيت‌هاي گز پرشاخه (Tamarix ramosissima Ledeb.) در استان اصفهان با استفاده از نشانگر مولكولي CDDP

گونه‌هاي گز (Tamarix) دربرابر شرايط نامساعد محيطي بردبارند و پراكنش شايان توجهي در مناطق خشك و شور دارند. گز پرشاخه بيشترين پراكنش را در بين گونه‌هاي گز موجود در استان اصفهان دارد و بيشتر در عرصه‌هاي خشك و بياباني مستقر است. به‌‌دليل وجود تنوع ريخت‌‌شناسي زياد اين گونه و افتراق‌‌نيافتن جمعيت‌‌ها و به‌‌منظور بررسي تنوع موجود در جمعيت‌هاي اين گونه، تعداد 55 جمعيت از 15 شهرستان استان اصفهان شناسايي و از هر جمعيت يك فرد نمونه‌برداري شد. پس از استخراج ژنوم آنها، از 10 آغازگر نشانگر CDDP براي بررسي تنوع ژنتيكي جمعيت‌هاي اين گياه استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها، نرم‌‌افزارهاي NTSYS-pc، GenAlex و PowerMarker به كار گرفته شد. نتايج بيانگر توليد 124 باند بود؛ به طوري كه از اين تعداد، 102 باند (80.168 درصد) به‌‌صورت چندشكلي (پلي‌‌مورف) بود. به‌‌طور متوسط هر آغازگر 7.85 درصد، باند چندشكلي ايجاد كرد. آغازگر WRKY-F1 با توليد 16 باند، مكان‌‌هاي ژني بيشتري را نسبت به ساير آغازگرها شناسايي كرد. ميانگين محتواي اطلاعات چندشكلي (PIC) به ميزان 0.308 محاسبه شد. شاخص نشانگر براي هر آغازگر به‌‌طور ميانگين 3.865 بود. آناليز واريانس مولكولي نشان داد تنوع درون‌‌جمعيتي از تنوع بين جمعيتي بيشتر بود. آناليز خوشه‌‌اي و PCoA حاكي از وجود دو جمعيت مجزا و سه زيرجمعيت در بين آنها بود. درمجموع، مؤثربودن نشانگر CDDP در تفكيك جمعيت‌هاي گز پرشاخه و زيادبودن تنوع ژنتيكي درون جمعيت‌‌ها تأييد شد كه صفتي ارزشمند براي اهداف اصلاحي است.