تحليل ادراك از خطر سلامتي آفت‏كش‏هاي شيميايي و استفاده از تجهيزات حفاظت فردي، ميان كشاورزان ذرت‏كار استان اردبيل

هدف تحقيق، تحليل ادراك از خطر سلامتي آفت‏كش‏هاي شيميايي و استفاده از تجهيزات حفاظت فردي، ميان كشاورزان بود. مطالعه مقطعي، ميان كشاورزان ذرت‏كار استان اردبيل (N=1507) انجام شد كه با نمونه‏گيري چند مرحله‏اي و‏ با كمك جدول بارتلت و همكاران، حجم نمونه از سه شهرستان پارس آباد، مشگين شهر و بيله‎سوار تعيين شد (n=306). ادراك كشاورزان از خطر سلامتي آفت‏كش‏ها، توسط تكنيك شاخص تركيبي (CI)، بر اساس سه شاخص اصلي درك از ميزان مصرف سم، شدت سميت و خطرناكي درك شده از آفت‏كش و درك از تعداد تجهيزات حفاظت فردي مورد استفاده براي آفت‏كش ارزيابي شد. سپس گروه‏هاي كشاورزان، بر اساس شاخص تركيبي مورد تحليل قرار گرفتند. مطابق يافته‏ها، استفاده از چكمه در اولويت اول و عينك محافظ در اولويت آخر استفاده از تجهيزات حفاظت فردي بود. بين ادراك از خطر سلامتي و استفاده از تجهيزات حفاظت فردي همبستگي معني‏داري وجود داشت؛ ولي ادراك سلامتي، الزاماً با درجه سميت آفت‏كش‎ها مطابقت نداشت. مطابق نتايج شاخص تركيبي، علف‏كش توفوردي خطرناك‏ترين آفت‏كش‎ براي كشاورزان محسوب مي‏شد. همچنين، مهم‏ترين متغيرهاي متمايزكننده ادراك از خطر سلامتي، به ترتيب، هنجار ذهني، سابقه شركت در دوره هاي آموزشي و اندازه مزرعه بود. با وجود شكاف بالاي ادراكي و آموزشي درباره خطرات سلامتي آفت‏كش‏ها، توجه ويژه به روش‏هاي آموزشي گروهي، بازخوردهاي مداوم آموزشي، جلب مشاركت معتمدان محلي و كشاورزان ماهر و استفاده از رسانه‏هاي محلي و بروشورهاي هشداردهنده مي‏تواند بر بهبود ادراك از خطر سلامتي كشاورزان (به ويژه خرده مقياس) مؤثر باشد.