طراحي الگوي تأثير كشاورزي‌شهري بر امنيت‌غذايي (مورد مطالعه: مناطق 22 گانه كلان-شهر تهران)

جهان‌امروز با مشكلات افزايش‌جمعيت، شهرنشيني، افزايش نياز به غذا، كاهش منابع‌آب و تخريب محيط‌زيست روبروست. كشاورزي‌شهري به‌عنوان بخشي از فعاليت‌هاي‌شهري، فرصتي براي ايجاد تغييرات‌مثبت در نظام‌غذايي جهان و توليد موادغذايي باكيفيت محسوب‌مي‌گردد. از اين‌رو تحقيق‌حاضر با هدف طراحي‌الگوي تأثير ‌كشاورزي‌شهري بر امنيت‌غذايي در كلان‌شهر تهران انجام‌شد. جامعه‌آماري تحقيق را تمام فراگيران شركت‌كننده در دوره‌هاي‌آموزشي كشاورزي‌شهري برگزارشده توسط اداره‌كل آموزش شهرداري‌هاي مناطق 22گانه تهران در سال 1398، تشكيل مي-دهند(726=N). حجم نمونه با استفاده از فرمول‌كوكران، 164نفر تعيين و براي نمونه‌‌گيري از روش تصادفي‌‌طبقه‌اي با انتساب‌متناسب(برحسب مناطق محل‌فعاليت آنان در بين مناطق 22گانه شهرداري‌تهران) استفاده‌شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با بهره‌گيري از نرم‌افزار SMART PLS3 صورت‌گرفت. باتوجه به شاخص‌هاي محاسبه‌شده، پايايي و روايي مدل تأييدگرديد. نتايج نشان‌داد كه براساس مدل تأثير ‌كشاورزي‌شهري بر امنيت‌غذايي در كلان‌شهرتهران، كشاورزي‌شهري درمجموع 0.85 از تغييرات متغيروابسته امنيت‌غذايي را تبيين‌مي‌كنند. همچنين نتايج بررسي مؤلفه‌هاي تشكيل-دهنده‌ي ابعاد كشاورزي‌شهري و امنيت‌غذايي حاكي‌از آن است كه بعد‌كشاورزي‌شهري خود به‌ترتيب از كاركردهاي اقتصادي (0.975=β)، زيست‌‌محيطي (0.967=β)، اجتماعي (0.963=β) و رواني-حركتي‌ (0.851=β)، تأثيرمي‌پذيرد كه كاركردهاي مزبور به‌عنوان تبيين‌كننده‌هاي كشاورزي‌شهري در كلان‌شهرتهران محسوب شده و تأثير معناداري بر اين‌پديده مي‌گذارند. مؤلفه‌هاي تشكيل‌دهنده‌ي امنيت‌غذايي نيز شامل دسترسي (0.970=β)، استفاده (0.969=β)، پايداري (0.952=β)، موجودبودن (0.939=β)، و ايمني (0.914=β)، مي‌باشند كه به‌ترتيب اولويت بر امنيت‌غذايي تأثير مي‌گذارند.