تحليل انواع كارايي توام با ريسك توليد گندم در منطقه سيستان

گندم يكي از محصولات مهم زراعي منطقه سيستان است كه علاوه بر سطح زير كشت بالا، نقش بسزايي در اقتصاد اين منطقه دارد. بررسي كارآيي اين محصول مي‌تواند نقشي به‌سزا در راستاي افزايش توليد آن داشته باشد از اين رو در پژوهش حاضر به بررسي انواع كارايي تؤام با ريسك توليد پرداخته شده است. براي تحقق اهداف مذكور، از روش تحليل مرزي تصادفي (SFA) استفاده شد. اطلاعات و داده هاي مورد نياز از طريق تكميل پرسشنامه در 3 شهرستان زابل، زهك و هيرمند از 250 بهره بردار گندم در سال زراعي 1399- 1398 جمع آوري شد.نتايج نشان داد در روش تحليل مرزي تصادفي با در نظر گرفتن 3 نوع كارآيي، شهرستان زهك با مقدار 87 و 47 درصد بيش‌ترين كارآيي فني و اقتصادي و شهرستان هيرمند با مقدار 58 درصد بيش‌ترين كارايي تخصيصي را داشته‌اند. نتايج تحليل ريسك توليد نشان داد كه نهاده دفعات آبياري در هر سه شهرستان مذكور آثار منفي بر ريسك توليد داشته است. نتايج حاصل از تخصيص اقتصادي و تخصيصي نشان مي‎دهد كه آشنايي كشاورزان با اصول و فنون توليد علمي و نحوه مديريت صحيح منابع و عوامل توليد در حد قابل قبولي نيست، بنابراين، توصيه مي‌شود برگزاري دوره‌هاي آموزشي و ترويجي مناسب باعث آشنايي كشاورزان با نحوه استفاده بهينه از عوامل توليد و در نهايت منجر به بهبود كارايي فني، تخصيصي و اقتصادي گندم‌كاران خواهد شد. با توجه به اينكه نهاده آب يك نهاده ريسك كاهنده است، استفاده از فناوري‌هاي جديد آبرساني و روش‌هاي به‌زراعي با توجه به شرايط آب و هوايي منطقه توصيه مي‌شود.