تاثير قطع آبياري در مراحل رشد زايشي و كاربرد ورمي‌كمپوست و سيليكون بر عملكرد ‏كمي و كيفي و دوره پر شدن دانه گلرنگ ‏

هدف: م هدف اين ‏بررسي ارزيابي اثر نانوسيليكون و ورمي‌كمپوست بر عملكرد كمي و كيفي و روند پر شدن دانه گلرنگ بود‎.‎مواد و روش‌ها: آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك‏ كامل تصادفي با سه تكرار در ‏مزرعه پژوهشي دانشگاه محقق اردبيلي در سال 1399 اجرا شد. فاكتورهاي آزمايشي سطوح آبياري ‏‏(آبياري‌كامل به‌عنوان شاهد، قطع آبياري در50% مراحل تكمه‌دهي و گلدهي به‌ترتيب به‌عنوان محدوديت شديد ‏و ملايم آبي بر اساس كد 55 و 65 مقياس ‏BBCH‏)، محلول‌پاشي نانو سيليكون (محلول‌پاشي با آب به‌عنوان ‏شاهد، كاربرد 25 و 50 ميلي‌گرم درليتر) و كاربرد ورمي‌كمپوست (عدم مصرف به‌عنوان شاهد، كاربرد 4 و ‏‏8 تن در هكتار) را شامل مي‌شدند.‏يافته‌ها: نتايج نشان داد كاربرد توام ورمي‌كمپوست و محلول‌پاشي50 ميلي‌گرم در ليتر نانوسيليكون ‏تحت شرايط آبياري كامل، شاخص كلروفيل (45.2%)، تعداد طبق در بوته (40%)، دانه در طبق (40%)، وزن ‏هزار دانه (45%)، طول دوره و دوره موثر پر شدن دانه (به‌ترتيب 40.9 و 31.9 درصد) را نسبت به شرايط ‏عدم كاربرد ورمي‌كمپوست، نانوسيليكون و قطع آبياري در مرحله تكمه‌دهي افزايش داد. همچنين بالاترين ‏سطح از كاربرد ورمي‌كمپوست در شرايط آبياري كامل عملكرد دانه و درصد روغن را (به‌ترتيب 119 و ‏‏26.2 درصد) نسبت به عدم كاربرد ورمي‌كمپوست در شرايط قطع آبياري در مرحله تكمه‌دهي افزايش داد. ‏بر اساس نتايج به نظر مي‌رسد كاربرد ورمي‌كمپوست و نانوسيليكون مي‌تواند به‌دليل بهبود اجزاي عملكرد ‏و مولفه‌هاي پر شدن دانه، عملكرد دانه را تحت شرايط محدوديت آبي افزايش دهد.‏