مدل پاراديمي به اشتراك گذاري دانش ضمني با هدف راه اندازي آموزش كارآفريني در مدارس شهر اصفهان

مقدمه و هدف: از آنجايي كه مدارس به شكل متداول كارآمدي ندارد و دانش آموزان بعد از فارغ التحصيلي قادر به جذب بازار كار نمي باشند،لذا بايد مدارس به منظور راه اندازي آموزش كارآفريني به اشتراك گذاري تجربيات ضمين در اين رابطه اقدام نمايند. هدف پژوهش حاضر، ارائه مدل پارادايمي به اشتراك گذاري دانش ضمني با هدف راه اندازي آموزش كارآفريني در مدارس بوده است. روش شناسي پژوهش: روش پژوهش كيفي مبتني بر نظريه داده بنياد اشتراوس و كوربين و محيط پژوهش را كليه مديران مدارس دوره ابتدايي شهر اصفهان در سال تحصيلي(1401-1400) تشكيل دادند. شيوه نمونه گيري به روش نظري تا حد اشباع استفاده شد و لذا 27 نفر از مديران ابتدايي شهر اصفهان با سابقه بالاتر از 25 سال بعنوان مشاركت كنندگان در پژوهش انتخاب شدند. تكنينك گردآوري اطلاعات، مصاحبه عميق و شيوه تحليل اطلاعات به روش كُدگذاري باز، محوري و انتخابي صورت پذيرفت. به اين ترتيب مرحله كُد گذاري باز به تعداد 87 مفهوم اوليه منجر شد كه با حذف و تعديل كدهاي همســان، در مرحلة دوم تعداد 18 مفهوم تقليل يافتند و با انجام پالايش،  تعداد 69 مفهوم باقي ماند. يافته‌ ها: بر اساس يافته هاي پژوهش ، اجزاي مدل بدست آمده مشتمل بر اين موارد است: شرايط علّي با سه مقوله اصلي(اراده سازماني، انگيزه سازماني و اجراي مديريت دانش در سازمان)، شرايط زمينه اي با دو مقوله اصلي(شرايط فردي، و سازماني)، شرايط مداخله گر با سه مقوله اصلي( محدوديت فردي، اجتماعي و سازماني)، پيامدها با دو مقوله اصلي( كارايي و اثربخشي مديريت)؛ و راهبردها با سه مقوله اصلي( بهبود بينش، توانش، و نگرش) . بحث و نتيجه‌ گيري: براي راه اندازي آموزش كارآفريني در مدارس بايد انگيزه لازم را در مديران مدارس براي به اشتراك گذاري دانش ضمني فراهم كرد و اراده آنها را در اين رابطه تقويت كرد.