تحليل اثر ارتقاي برند بر عملكرد منابع انساني ستاد و شركت هاي مستقر در پارك‌هاي علم و فناوري

در عصر حاضر، دارايي هاي ناملموس نظير نام تجاري، كيفيت، فناوري، نوآوري، خلاقيت و سرمايه هاي دانشي منشا مزيت رقابتي سازمان ها مي باشند. سازمان ها بايد بتوانند تصوير ذهني مناسبي از خود در ذهن جامعه، مشتريان و كارمندان خود ايجاد كنند تا منابع انساني با انگيزه، متعهد و مستعد را جذب كرده و بتواند بطور صحيحي از آن ها نگهداري كنند. با توجه به اهميت اين موضوع در پارك هاي علم و فناوري به عنوان يك نهاد فناور و دانش محور كه مهمترين دارايي آن ها، افراد دانشي هستند اين مقاله درصدد است تا با استفاده از رويكرد پويايي شناسي سيستم ها، روابط پوياي سياست ارتقاي برند بر عملكرد منابع انساني در پارك هاي علم و فناوري را مورد بررسي قرار داده و راهكارهاي مناسب در بهبود ساختار، كيفيت و كميت در سطح پارك ها و نهايتا بهبود عملكرد پارك هاي علم و فناوري ارائه دهد. در اين راستا با استفاده نظرات خبرگان در مصاحبه هاي عميق در جلسات مدل سازي گروهي به تبيين مسئله و تدوين فرضيه پويا و ساخت مدل كيفي (نمودارهاي علت و معلولي) و مدل كمي (نمودار جريان) پرداخته شد. نتايج حاصل از مدل سازي گروهي در اين مقاله سبب شناسايي سه راهكار افزايش چالاكي و انعطاف پذيري عملكرد از طريق توسعه منابع درآمدي، توسعه كاركرد پارك هاي علم و فناوري در سطح ملي و بين المللي، توسعه ارتباطات و حوزه تأثير و توسعه نهادهاي تخصصي فناوري و ارتباط با صنعت / بازار گرديد.