شناسايي و تحليل عوامل مؤثر بر توسعه كارآفريني در صنعت نفت

امروزه بسياري از سازمان‌هاي بزرگ، كارآفريني را به عنوان روشي براي كسب مزيت رقابتي در بلندمدت استفاده مي‌كنند. اهميت كارآفريني در صنايع و حوزه‌هاي مختلف براي دولت‌ها يكسان نيست و بعضي صنايع مادر مثل صنعت نفت جايگاه ويژه‌اي دارند لذا هدف پژوهش حاضر تحليل عوامل مؤثر بر توسعه كارآفريني در صنعت نفت بود. اين پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي و از حيث روش اجرا، توصيفي- پيمايشي بود كه به روش آميخته اكتشافي انجام شده است. در مرحله كيفي تيم مشاركت‌كننده تحقيق 28 نفر از خبرگان دانشگاهي بودند كه به روش قضاوتي و گلوله برفي انتخاب شدند. در مرحله كمي جامعه آماري، كليه كارشناسان صنعت نفت به تعداد 3710 نفر بودند كه حجم نمونه مطابق جدول كرجسي و مورگان 348 نفر تعيين و براي نمونه گيري از روش تصادفي ساده استفاده شد. براي شناسايي عوامل از روش دلفي و براي تحليل روابط متغيرها از روش معادلات ساختاري با نرم‌افزار اسمارت پي‌ال‌اس استفاده شده است. نتايج نشان داد عوامل مؤثر بر توسعه كارآفريني، شامل 27 مولفه در قالب شش بعد (محيطي- نهادي، استراتژي اقيانوس آبي، فرصت، عوامل انساني، عوامل سازماني، عوامل مديريتي) مي‌باشند. همچنين تحليل معادلات ساختاري نشان داد محيطي- نهادي (0.386)، استراتژي اقيانوس آبي (0.423)، فرصت (0.342)، عوامل انساني (0.318)، عوامل سازماني (0.370)، عوامل مديريتي ( 0.455) بر توسعه كارآفريني در صنعت نفت تاثير مثبت و معني‌دار دارند. در نهايت مي‌توان گفت ورود كارآفريني به اين صنعت مي‌تواند صنعت نفت را از ناكارآمدي كنوني نجات دهد و به سمت حل مشكلاتي همچون تجهيزات نفتي و فروش نفت هدايت نمايد.