اثربخشي روان درماني كوتاه مدت راه حل محور بر ادراك درد و تحمل پريشاني بيماران زن مبتلا به اختلال مولتيپل اسكلروزيس

هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي روان درماني كوتاه مدت راه حل محور بر ادراك درد و تحمل پريشاني بيماران زن مبتلا به اختلال مولتيپل اسكلروزيس بود. اين پژوهش از نوع  نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه كنترل با دوره پيگيري دو ماهه بود. جامعه آماري شامل بيماران زن مبتلا به بيماري مولتيپل اسكلروزيس بود كه جهت استفاده از خدمات سازمان بهزيستي به گروه تشخيص معلوليت سازمان بهزيستي تهران در سه ماه سوم سال 1400 مراجعه كرده بودند. نمونه آماري شامل 30 نفر از اين زنان بود كه به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. سپس، به‌طور تصادفي 15 نفر در گروه گواه و 15 نفر در گروه آزمايش جايگزين گرديدند. گروه مداخله روان درماني كوتاه مدت راه حل محور را طي 8 جلسه 90 دقيقه‌اي هفته‌اي يكبار دريافت كردند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه تحمل آشفتگي سيمونز و گاهر (2005، DTS) و پرسشنامه ادراك درد  ملزاك (1975، MGPQ) جمع‌آوري و به روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد اثر اصلي گروه براي (F=54/05, P 0/05) ادراك درد و (F=44/9, P 0/05) براي تحمل پريشاني معنادار است؛ در متغير ادارك درد اثر اصلي سه مرحله پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري ( F=54/2, P 0/05) و متغير تحمل پريشاني (F=45/3, P 0/05) معنادار است و ماندگار است. نتيجه‌گيري مي‌شود كه روان درماني كوتاه مدت راه حل محور بر ادراك درد و تحمل پريشاني اثربخش بوده است.