عملكرد خانواده بر اساس جهت گيري مذهبي با ميانجيگري بخشودگي در مردان و زنان شاغل شهر همدان

هدف از پژوهش حاضر بررسي عملكرد خانواده بر اساس جهت‌گيري مذهبي با ميانجيگري بخشودگي در مردان وزنان شاغل شهر همدان بود. پژوهش حاضر توصيفي - همبستگي به روش مدل يابي معادلات ساختاري بود. جامعه پژوهش شامل كليه زنان و مردان متأهل شاغل سازمان‌هاي دولتي در شهر همدان در سال 1401-1400 بودند. براي برآورد حجم نمونه از فرمول تاباچينگ و همكاران (2007) استفاده شد، لذا حجم نمونه در اين پژوهش به روش نمونه‌گيري غير تصادفي در دسترس (شيوه آنلاين) 335 نفر زن و مرد شاغل بودند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه عملكرد خانواده(FAD) اپستاين، بالدوين و بيشاب (1983)، مقياس جهت‌گيري مذهبي (ROS) آذربايجاني (1382) و مقياس بخشودگي بين فردي (IFS) پولارد و همكاران (1998) استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج نشان داد كه اثر مستقيم مولفه‌هاي جهت‌گيري مذهبي(0.514- =β) و بخشودگي(0.170- =β) بر عملكرد خانواده معنادار و جهت گيري مذهبي با ميانجي‌گري بخشودگي بر عملكرد خانواده نيز در سطح 0.001معنادار بود كه بيانگر برازش مدل است. در نتيجه جهت گيري با توجه به نقش بخشودگي مي‌تواند تبيين كننده عملكرد خانواده باشد.