مقايسه اثربخشي درمان فراشناختي و درمان شناختي تحليلي بر كاهش اضطراب بيماران مبتلا به سندروم روده تحريك پذير (IBS)

هدف اين پژوهش مقايسه اثربخشي درمان فراشناختي و درمان شناختي‌ تحليلي بر كاهش اضطراب بر روي بيماران مبتلابه سندروم روده تحريك‌پذير (IBS) بود. اين پژوهش از نوع پژوهش‌هاي نيمه آزمايشي طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه كنترل و دوره پيگيري 1 ماهه بود. جامعه آماري شامل كليه بيماران مبتلابه سندروم روده تحريك‌ پذير مراجعه كننده به بيمارستان شريعتي در بازه زماني 1400‌-1399 بود. نمونه آماري شامل 45 نفر از اين بيماران بود كه به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. سپس به هر يك از گروه‌هاي آزمايشي  و گواه ۱۵ نفر به طور تصادفي اختصاص داده شد. گروه اول 8 جلسه درمان فراشناختي  و گروه دوم 16 جلسه درمان شناختي تحليلي هر كدام هر كدام هفته‌اي يكبار دريافت كردند و گروه گواه در فهرست انتظار قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از مقياس اضطراب، استرس و افسردگي لوي بند و همكاران (1995) (DASS‌21) جمع‌آوري شد. داده‌هاي پژوهش، به روش تحليل واريانس آميخته (با اندازه‌گيري مكرر) مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد در پس‌آزمون در اضطراب بين دو مداخله درمان فراشناختي و درمان شناختي‌ تحليلي تفاوت معناداري وجود دارد (0.05 p)؛ از سوي ديگر بين درمان فراشناختي و درمان شناختي‌ تحليلي با گروه كنترل تفاوت معنادار آماري گزارش شد (0.05 P). به عبارتي هر دو روش بر كاهش اضطراب اثر داشته‌اند و اين دو مداخله تفاوت معناداري ازنظر اثربخشي بر اين متغير در بيماران مبتلابه سندروم روده تحريك‌پذير مؤثر است؛ اين نتايج در پيگيري هر دو مداخله نيز ديده شد (0.05 p). نتيجه‌گيري مي‌شود هر دو درمان فراشناختي و درمان شناختي تحليلي توانستند اضطراب را كاهش دهند؛ اما درمان شناختي تحليلي در كاهش اضطراب موثرتر عمل كرد؛ ازاين‌رو اين درمان مي‌تواند در درمان بيماران مبتلابه سندروم روده تحريك‌پذير به كار گرفته شود.