پيش‌بيني امنيت رواني دانش‌آموزان مقطع دوم متوسطه بر اساس تروماي كودكي و خطاهاي شناختي

پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني امنيت رواني دانش‌آموزان مقطع دوم متوسطه بر اساس تروماي كودكي و خطاهاي شناختي صورت گرفت. روش پژوهش توصيفي – همبستگي بود. جامعه آماري شامل دانش‌آموزان مقطع دوم متوسطه شهر بهشهر در سال تحصيلي 1401-‌1400 بود. حجم نمونه 421 نفر بود كه به روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه امنيت رواني (PSI) مازلو (1942)، پرسشنامه تروماي دوران كودكي (CTQ) برنستاين و همكاران (2003) و پرسشنامه خطاهاي شناختي (CDQ) عبدالله‌زاده و سالار (1389) بود. نتايج آزمون رگرسيون به روش ورود همزمان نشان داد كه از ميان متغيرهاي پژوهش سوء رفتار هيجاني (0.001=P)، سوء رفتار فيزيكي (0.001=P)، سوء رفتار جنسي (0.001=P)، غفلت جنسي (0.001=P) و خطاهاي شناختي (0.001=P) پيش‌بيني كننده معنادار امنيت رواني هستند، ولي غفلت هيجاني پيش‌بيني كننده معناداري براي امنيت رواني دانش‌آموزان نبود (0.96=P). همچنين نتايج نشان داد كه متغيرهاي پيش‌بين قادر به پيش‌بيني 0.19 از واريانس متغير امنيت رواني دانش‌آموزان مقطع دوم متوسطه بودند. نتيجه پژوهش حاضر نشان مي‌دهد كه توجه به تروماي كودكي و خطاهاي شناختي توسط روان‌شناسان و مشاوران مدارس مي‌تواند به تبيين امنيت رواني دانش‌آموزان كمك نمايد.