نقش آشفتگي‌هاي روان‌شناختي و انعطاف‌پذيري شناختي در پيش‌بيني بهزيستي روان‌شناختي نوجوانان در دوران كرونا

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش آشفتگي‌هاي روان‌شناختي و انعطاف‌پذيري شناختي در پيش‌بيني بهزيستي روان‌شناختي نوجوانان در دوران كرونا بود. روش اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش را تمامي دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم منطقه 6 شهر تهران در نيمسال اول سال تحصيلي 1401‌-1400 تشكيل داد كه از اين بين با استفاده از روش نمونه‌گيري دردسترس تعداد 295 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از مقياس بهزيستي روان‌شناختي (PWB) ريف (1989)، پرسشنامه انعطاف‌پذيري شناختي (CFI) دنيس و وندروال (2010) و مقياس افسردگي، اضطراب و استرس (DASS) لاويبوند و لاويبوند (1995) جمع‌آوري گرديد. داده‌ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تحليل گرديد. يافته‌ها نشان داد كه آشفتگي‌هاي روان‌شناختي، يعني اضطراب، افسردگي و استرس با بهزيستي روان‌شناختي نوجوانان در دوران كرونا رابطه منفي دارند (p 0/01)، درحالي كه بين انعطاف‌پذيري شناختي و بهزيستي روان‌شناختي رابطه مثبت وجود داشت (p 0/01). 46%از كل واريانس بهزيستي روان‌شناختي نوجوانان در دوران كرونا توسط آشفتگي‌هاي روان‌شناختي و انعطاف‌پذيري شناختي تبيين گرديد (p 0/01). بر اساس يافته‌ها مي‌توان نتيجه گرفت كه بهزيستي روان‌شناختي نوجوانان در دوران كرونا تحت تأثير سطح انعطاف‌پذيري شناختي‌ آنان و آشفتگي‌هاي روان‌شناختي است كه در اين دوران تجربه مي‌كنند.