مدل ساختاري روابط فرازناشويي بر اساس طرحواره‌هاي شناختي و ناگويي هيجاني با ميانجي‌گري عملكرد خانواده

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل ساختاري روابط فرازناشويي بر اساس طرحواره‌هاي شناختي و ناگويي هيجاني با ميانجيگري عملكرد خانواده در شهرستان گنبدكاووس انجام شد. روش اين پژوهش توصيفي-همبستگي از نوع تحليل مسير بود. جامعه آماري، متشكل از زنان و مردان متأهل مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره شهرستان گنبدكاووس در سال ۱۴۰۱ بود كه از بين آنها ۲۰۰ نفر از طريق نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس روابط فرازناشويي (ATIS، واتلي، 2008)، پرسش‌نامه طرحواره يانگ (YSQ، يانگ، 2005)، مقياس ناگويي هيجاني تورنتو (TAS‌20، بگبي و همكاران، ۱۹۹۴) و پرسش‌نامه سنجش عملكرد خانواده مك مستر (FAD‌60، اپستاين و همكاران، ۱۹۵۰) بود. جهت تحليل داده‌ها، از روش تحليل مسير استفاده شد. نتايج تحليل مسير حاكي از برازش مطلوب مدل بود. يافته‌ها نشان داد، اثر مستقيم هيچ‌يك از طرحواره‌هاي شناختي بر روابط فرازناشويي معنادار نبود؛ اما طرحواره ديگر جهت‌مندي با ميانجيگري عملكرد خانواده بر روابط فرازناشويي اثر غيرمستقيم و معني‌داري داشت (0.01 P). ناگويي هيجاني، هم به طور مستقيم و هم غيرمستقيم اثر معني‌دار بر روابط فرازناشويي داشت (0.01 P). ابعاد شناسايي احساسات، بيان احساسات و درون‌نگري با ميانجيگري عملكرد خانواده، اثر غيرمستقيم منفي و معني‌دار بر روابط فرا‌زناشويي داشت (0.01 P)؛ بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت، طرحواره‌هاي شناختي به طور غيرمستقيم و ناگويي هيجاني، هم به طور مستقيم و هم غيرمستقيم با ميانجيگري عملكرد خانواده بر روابط فرازناشويي مؤثر است.