تأثير الگوي فرانظري تغيير رفتار بر فعاليت جسماني كاركنان مركز بهداشت استان مركزي

زمينه و هدف: كارمندان از جمله گروه هاي كم تحرك جامعه مي باشند. هدف اين مطالعه تعيين تأثير مداخلات مناسب سازي محل كار به منظور افزايش فعاليت جسماني و ورزش كاركنان با استفاده از مدل فرانظري تغيير است. روش و مواد: مطالعه حاضر از نوع مداخله اي نيمه تجربي است كه با مشاركت 90 نفر از كارمندان ستاد معاونت بهداشتي استان مركزي در سال 1392 انجام گرفت. در جلسات بحث گروهي با كاركنان عوامل مؤثر بر كم تحركي و راهكارهاي افزايش آن استخراج شد. بعد از اولويت بندي راهكارهاي توافق شده، مداخلات مناسب سازي محل كار در جهت تغيير وضعيت فعاليت جسماني پرسنل طي هشت هفته انجام شد. قبل و بعد از مداخلات تعداد گام پيموده شده به كمك پدومتر (گام سنج) و ميزان تغيير رفتار به وسيله پرسشنامه سازه هاي مدل فرانظري سنجش شد. اطلاعات جمع آوري شده با نرم افزارSPSS-20 و به كمك آزمون هاي آماري t، Chi-Square و ANOVA مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ميانگين (انحراف معيار) سن افراد (12.9) 47.4 سال بود. ميانگين (انحراف معيار) تعداد گام قبل از مداخله (2858.6) 6963.5 بود، كه بعد از آن به (2938.8) 9368.6 افزايش يافت (P 0.001). قبل از مداخله 7 (12 %) نفر از افراد حداقل 10000 گام هدف در روز داشتند كه بعد از مداخله به 23 (39.7 %) نفر رسيد (P 0.001). قبل از مداخله فقط 8 (20.5 %) نفر افراد در مرحله عمل و نگهداري رفتار فعاليت جسماني منظم داشتند كه بعد از مداخله اين ميزان به 20 (51.3 %) نفر افزايش يافت (0.001=P). نتيجه گيري: مطالعه نشان داد، مداخلات مناسب سازي محل كار در جهت تغيير وضعيت فعاليت جسماني پرسنل با استفاده از مدل فرانظري تغيير و گام سنج، در بالا بردن ميزان فعاليت جسماني آنها مؤثر بوده است.